Οι Γερμανοί με αεραποβατική έφοδο αλεξιπτωτιστών κατέλαβαν τον Ισθμό, την Διώρυγα και αμαχητί την πόλη της Κορίνθου .
Υπενθυμίζουμε ότι στις 6 Απριλίου 1941 οι τεχνολογικά υπέρτερες και καλύτερα εξοπλισμένες στρατιωτικές δυνάμεις της Γερμανίας του 3ου Ράίχ , επιτέθηκαν με σφοδρότητα στην Ελλάδα ή οποία πολεμούσε εδώ κα έξη μήνες τους Ιταλούς εισβολείς .
Σύντομα οι εξασθενημένες ελληνικές δυνάμεις και οι Σύμμαχοί τους του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος(Β.Ε.Σ) – Βρετανοί, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί, βρέθηκαν στην ανάγκη της βαθμιαίας οπισθοχώρησης οπότε η Διοίκηση του Β.Ε.Σ μπροστά στο ενδεχόμενο της αιχμαλωσίας, απεφάσισε την τμηματική εκκένωση της χώρας. Από τις 19 Απριλίου 1941, οι Σύμμαχοι κατευθύνονταν προς τα λιμάνια, για να επιβιβασθούν στα βρετανικά πλοία της σωτηρίας με τελικό προορισμό την Κρήτη ή μακρινή Αίγυπτο.
Στις 23 Απριλίου ο στρατηγός Τσολάκογλου υπογράφει Πρωτόκολλο Ανακωχής με τους Γερμανούς και Ιταλούς. Χωρίς τους Έλληνες, οι Σύμμαχοι μόνοι τους πλέον , δέχονται όλο το βάρος του γερμανικού οδοστρωτήρα ,
Μοναδική τους ελπίδα διάσωσηςείναι να φτάσουν στους λιμένες διαφυγής της Ραφίνας, του Πόρτο Ράφτη των Μεγάρων και ιδιαίτερα των Ναυπλίου, Τολό, Μονεμβασίας και Καλαμάτας επειδή είναι μακριά από την ζώνη δράσης του γερμανικού στρατού.
Μάλιστα, για τον φόβο της γερμανικής αεροπορίας που κυριαρχεί στον ελληνικό ουρανό, η μαζική τους διακίνηση γίνεται τη νύχτα. Οι Σύμμαχοι επιτελικοί γνωρίζουν ότι οι Γερμανοί έφεραν μαζί τους Μονάδα αλεξιπτωτιστών και κάτι ετοιμάζουν…
Δεν αποκλείουν μάλιστα το εφιαλτικό ενδεχόμενο μιας ξαφνικής αεραποβατικής τους δράσης με στόχο την κατάληψη του στρατηγικής σημασίας περάσματος του Ισθμού της Κορινθίας ώστε αφενός να αποκόψουν την συνεχή ροή των υποχωρούντων από την Στερεά και την Αττική προς τους πελοποννησιακούς λιμένες – αφετέρου να αιχμαλωτίσουν τους χιλιάδες στρατιώτες του Β.Ε.Σ για να σταλούν στα εργοτάξια του Ράϊχ – αφετρίτου να περάσουν από την γέφυρα τα στρατεύματα εισβολής, για να ξεχυθούν στον κορμό της Πελοποννήσου, ώστε να ολοκληρωθεί η κατάληψη της ηπειρωτικής Ελλάδας και βεβαίως το κυνήγι των διαφευγόντων. Κατόπιν εχει σειρά η Κρήτη…
Συγκεντρώνεται λοιπόν βιαστικά από δώ κι’ από κεί μια μικρή ετερόκλητη δύναμη Βρετανο-αυστραλό-νεοζηλανδών, μερικά αντιαεροπορικά και λίγα μικρά τεθωρακισμένα και οργανώνεται αμυντικά η αχανής περιοχή γύρω από τις δύο πλευρές της διώρυγας με επίκεντρο την γέφυρα. Για την περίπτωση μάλιστα που σπάσει η άμυνα, συνεργείο του Μηχανικού έχει υπονομεύσει με εκρηκτικά την γέφυρα για να μην πέσει ανέπαφη στα χέρια του εχθρού Το Σάββατο 26η Απριλίου γύρω στις 07:00ω ο εφιάλτης εμφανίζεται πάνω από τον Ισθμό και την Διώρυγα με την μορφή σκουρόχρωμου εναέριου στόλου υπέρ 400 βομβαρδιστικών καθέτου εφορμήσεως (στούκα) , καταδιωκτικών, μεταγωγικών αεροσκαφών και ανεμοπλάνων.
Μετά από ένα ημίωρο ανελέητο βομβαρδισμό και πολυβολισμό των βρετανικών θέσεων, άρχιζει η ρίψη αλεξιπτωτιστών και η μάχη στο έδαφος ανάβει. Προσγειώνονται πρώτοι οι αλεξιπτωτιστές – σκαπανείς του Μηχανικού που αν και βάλλονται , χώνονται χωρίς καθυστέρηση κάτω από την γέφυρα και αρχίζουν να αποσυνδέουν τα εκρηκτικά από τα υποστυλώματα ενώ ταυτόχρονα δύναμη αλεξιπτωτιστών αρχίζει να διαβαίνει τρέχοντας την γέφυρα για να περάσει απέναντι, με σκοπό να εξουδετερώσει τις φωλεές όπλων που εμποδίζουν με τα πυρά τους κάθε απόπειρα εχθρικής προσέγγισης.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένα από τα βρετανικά αντιαεροπορικά πυροβόλα στόχευσε την γέφυρα και από κοντινή απόσταση κανονιοβολεί το σημείο που εργάζονται οι αλεξιπτωτιστές σκαπανείς . Η έκρηξη του βλήματος των 40χιλ. πάνω στα συγκεντρωμένα ανενεργά πλέον πακέτα του δυναμίτη τα πυροδοτεί άμεσα και η γέφυρα ανατινάσσεται , κόβεται στα δύο και κατακρημνίζεται με πάταγο στο βάραθρο της διώρυγας συμπαρασύροντας στον θάνατο όσους βρίσκονταν στα υποστυλώματα και στο οδόστρωμά της.
Μετά από λίγο οι αλεξιπτωτιστές γίνονται κύριοι του πεδίου της μάχης αιχμαλωτίζοντας πολυάριθμους Βρετανο-αυστραλο-νεοζηλανδούς και κατευθύνονται στην κοντινή Κόρινθο, όπου οι στρατιωτικές και δημοτικές αρχές τους παραδίδουν την πόλη αμαχητί.
Οι γερμανικές απώλειες ανήλθαν σε 64 νεκρούς, δύο αλεξιπτωτιστές που κατά τη διάρκεια του άλματος έπεσαν και πνίγηκαν στην αύλακα της Διώρυγας, 14 αγνοούμενοι από την έκρηξη προφανώς, και 155 τραυματίες. In addition 10 were killed when it crashed a Ju-52. Επιπλέον, κατά την πτήση προς Κορινθία, κατέπεσε σε ορεινή περιοχή ένα μεταγωγικό Ju-52. παρασύροντας στην συντριβή τους 10 επιβαίνοντες .
Η καταστροφή της γέφυρας δεν στοίχισε επιχειρησιακά στους Γερμανούς διότι το έμπειρο συνεργείο των αλεξιπτωτιστών – σκαπανέων του Μηχανικού μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο κατασκεύασε μια πρόχειρη γέφυρα. Έτσι τα βαρέα τεθωρακισμένα , τα πυροβόλα, οι ελκυστήρες και τα φορτηγά που κατέφθασαν μετά από λίγες ώρες, πέρασαν στην πελοποννησιακή πλευρά χωρίς δυσκολία αρχίζοντας και πάλι την δράση .
Εάν όμως η εκτέλεση της γερμανική αεραποβατικής επιχείρησης γινόταν δύο – τρεις ημέρες νωρίτερα, 50.000 περίπου απογοητευμένοι και κατάκοποι άνδρες του υποχωρούντος Β.Ε.Σ θα ζούσαν τις δραματικές συνθήκες της αιχμαλωσίας με το αβέβαιο μέλλον.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ: ΠΑΝΟΣ Θ. ΤΖΙΦΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου