Κάρες και Λέλεγες τα πανάρχαια Ελληνικά Φύλα.

Ενώ στα ΄Ελληνικά ΄ σχολικά βιβλία δεν αναφέρονται καν..Μια αναφορά βρήκαμε μόνο περι των αρχαιων κατοίκων της Σπάρτης που ήταν κάποιοι Λέλεγες!! Θα δούμε ποιο κάτω ποιοι ήταν οι Λέλεγες.

Οι Κάρες ήταν Έλληνες και όχι όπως τους παρουσιάζουν ως άλλη εθνότητα ,ξένη προς τα Ελληνικά φύλα ,γνωστά κέντρα εξουσίας που λυμαίνονται πνευματικά τον αφελή νεοέλληνα Ρωμηό.

Οι Κάρες αναφέρονται συχνά στην αρχαία λογοτεχνία, τα περισσότερα πράγματα γι 'αυτούς παραμένουν ένα μυστήριο. Μέχρι τη δεκαετία του 80, όταν η καρική γραφή αποκρυπτογραφήθηκε τελικά, δεν ξέραμε τίποτα για τη φύση της γλώσσας τους. Κάρες είχαν επισημανθεί ως οτιδήποτε άλλο εκτός από Ινδο-Ευρωπαίοι. Ωστόσο, οι περισσότεροι αρχαίοι συγγραφείς τοποθετούν τους Κάρες αρχικά σε Ελληνικό έδαφος.!!!!

Είναι πιθανό ότι οι Κάρες αποτελούσαν το προ-ελληνικό υπόβαθρο της Ελληνικής, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την πλούσια ονοματολογία στον ελλαδικό χώρο και το Αιγαίο.

Προέλευση των Κάρων

Θα μπορούσε κάποιος μελετητής να χρησιμοποιήσει με ευκολία την φράση - "βαρβαρόφωνοι"  - και να δώσει μια σύντομη περιγραφή του αρχαίου έθνους γνωστού ως Κάρες.

Ξέρατε όμως ότι πολλοί διάσημοι Έλληνες ήταν πράγματι καρικής προέλευσης; Ο "πατέρας της ιστορίας", ο Ηρόδοτος ήταν κατά το ήμισυ Κάρας από την πλευρά του πατέρα, ο οποίος ονομαζόταν Λυκέυς η Λυξέυς .  

Στράβων: Πολλῶν δὲ λόγων εἰρημένων περὶ Καρῶν ὁ μάλισθ᾽ ὁμολογούμενός ἐστιν οὗτος ὅτι οἱ Κᾶρες ὑπὸ Μίνω ἐτάττοντο͵ τότε Λέλεγες καλούμενοι͵ καὶ τὰς νήσους ὤικουν· εἶτ᾽ ἠπειρῶται γενόμενοι πολλὴν τῆς παραλίας καὶ τῆς μεσογαίας κατέσχον τοὺς προκατέχοντας ἀφελόμενοι· καὶ οὗτοι δ᾽ ἦσαν οἱ πλείους Λέλεγες καὶ Πελασγοί· πάλιν δὲ τούτους ἀφείλοντο μέρος οἱ Ἕλληνες͵

Ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος, ένας από τους επτά σοφούς της Ελλάδα, ήταν Κάρας από την πόλη της Λίνδου, ​​που έχει αποδώσει ένα από τα πιο σοφά ποτέ γνωμικά  "Η μετριοπάθεια είναι το καλύτερο πράγμα".
 Μια φράση που έγινε το σήμα κατατεθέν της ελληνικής κουλτούρας.

Θαλής το Μιλήσιος, ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, και από πολλούς με τίτλο ο «πατέρας της επιστήμης», ήταν επίσης Κάρας.

Ο Μαύσωλος, του οποίου ο τάφος του  "το Μαυσωλείο", έγινε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.
Ο πλουσιότερος άνθρωπος στην ιστορία της ανθρωπότητας και ο βασιλιάς της Λυδίας, Κροίσος, ήταν κατά το ήμισυ Κάράς. Φαίνεται τελικά, ότι οι Κάρες ήταν κάτι πολύ περισσότερο από την σχετικά φτωχή φήμη τους.

Πως είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι μεγάλοι Έλληνες όπου ομιλούσαν και  δίδασκαν στα Ελληνικά να μην ήταν Έλληνες;

Στην αναζήτηση της προ-ιστορίας τους, θα ήταν για άλλη μια φορά   δέον  να εμπιστευθούμε τον Ηρόδοτο, ο οποίος ήταν μισό-Κάρας στο αίμα.

Αναφέρει που κατοικούν οι Κάρες, στα νησιά του Αιγαίου. Δεν πλήρωναν κανένα φόρο  στους Κρήτες του Μίνωα, αλλά συμμετείχαν με πλοία και ναυτικούς όταν χρειάζονταν στις εκστρατείες  του Μίνωα, όπου έγιναν γνωστοί ως δυναμικοί μισθοφόροι, στην πραγματικότητα το όνομα «Κάρες» έγινε σχεδόν συνώνυμο με την λέξη "μισθοφόρος" .
Σε αυτό το σημείο του χρόνου, οι Κάρες ήταν γνωστοί ως οι Λέλεγες, ένα όνομα το οποίο είχαν, συγχέοντας πολύ  τους ιστορικούς.

Στην πραγματικότητα, οι Λέλεγες είναι μια ομάδα ανθρώπων που συνδέεται στενά με τους Κάρες. Με την προέλαση των Ιώνων και Δωριέων προς τα νησιά, οι Κάρες καταλήγουν στην ηπειρωτική χώρα. Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα απ΄ τον Ηρόδοτο και πάλι, οι Κάρες ήθελαν να θέσουν ως ιθαγενείς της Καρίας.

Είπαν ότι Λυδός και Μύσος, πατέρες της Λυδίας και της Μυσίας ,αντίστοιχα, ήταν αδέλφια . Ο Ηρόδοτος θεωρεί, ωστόσο, ότι οι ιθαγενείς της Καρίας, ήταν η Kaunians, ένα έθνος που υιοθέτησε το καρική γλώσσα  .Οι Kaunians με τη σειρά τους υποστήριξαν ότι έχουν έρθει από την Κρήτη. Ο Ηρόδοτος μας λέει ότι ήρθαν από την Κρήτη, αφού είχαν απελαθεί από το Μίνωα.

Πώς μπορεί η Μυσοί, οι οποίοι φαίνεται να έχουν μια διαφορετική γλώσσα από την  Καρική , να σχετίζονται με αυτούς;
Το γεγονός ότι συνεχώς εκδιώκονταν από τη γη τους, θα μπορούσε να δημιουργήσει την "ανάγκη για την αυτόχθονα καταγωγή". Η αλήθεια είναι ότι η σχέση τους με τα Βόρεια Ελληνικά φύλα πρέπει να έχει περάσει από πολλά κύματα «αγάπης και μίσους" .

Πρώτα οι Ίωνες που εγκαταστάθηκαν στην Καρία δεν έφερναν μαζί τους  γυναίκες, αλλά  νυμφευόντουσαν με  ντόπιες γυναίκες καρίκης καταγωγής αφού υπήρχε το συγγενικό των φυλών. Αυτό σημαίνει ότι οι πληθυσμοί της καρίας  ήταν αρχικά μικτές και τα μετέπειτα κύματα των Ελλήνων  αφομοίωσαν  τους Κάρικους  πληθυσμούς, χωρίς ωστόσο να έχουν πειράξει  τη γλώσσα και την ταυτότητα τους.

Πράγματι,μιλώντας αρχαιολογικά , στον πολιτισμό τους, εμφανίζεται ως κάτι περισσότερο από μια αντανάκλαση της σύγχρονης ελληνικής κουλτούρας ,υπάρχει εν τούτης σοβαρή έλλειψη γνώσεων στην Εποχή του Χαλκού, ιστορικών γεγονότων για τους Κάρες, εκτός από εκείνες της μυκηναϊκής και μινωικής περιόδου. Περισσότερο ή λιγότερο, οι Κάρες πρέπει να έχουν τα υφιστάμενα ως προάγγελος του μετέπειτα "Ελληνικού κόσμου" , Όπως το θέτει ο Στράβων "δεν ήταν σε θέση να ζουν χωριστά από τους Έλληνες".

Τώρα, αν οι Έλληνες συγγραφείς είχαν πράγματι δίκιο σχετικά με την μετανάστευση των Καρών στην ακτή της Μικράς Ασίας,πότε συνέβη αυτό; Στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, βρίσκεται η απάντηση. Η γη της Karkisa όπως λέγεται στα αρχεία των Χετταίων μπορεί να είναι της Καρίας π.Χ. 14 ου αιώνα. Λαμβάνοντας υπόψη την καρική  "KRK" και "Krka" που χρησιμοποιούνται από τους Φοίνικες και τους Πέρσες αντίστοιχα.

Έχουν   βρεθεί στην Ελλάδα και την Τουρκία καρικής προέλευσις κείμενα, αλλά χρειαζόμαστε πολύ περισσότερα, προκειμένου να έχουμε μια καλή κατανόηση της γλώσσας.Το πιο περίεργο και δύσκολο τμήμα της καρικής είναι το αλφάβητο. Μοιάζει περισσότερο ή λιγότερο σαν ένα παράγωγο ελληνικό αλφάβητο, έχει πολλά ομόηχα σύμφωνα και φωνήεντα και συλλαβές με την ίδια έννοια ,αλλά έχει και πολλά που δεν έχουν σχέση με τα Ελληνικά ως προς την έννοια ,δηλαδή ίδια γράμματα ίδιες λέξεις ,άλλη έννοια.

Οι Κάρες είναι μια φυλή που ήρθε στην ηπειρωτική χώρα από τα νησιά. Στην αρχαιότητα ήταν τα υποχείρια  του βασιλιά Μίνωα, και είχαν το όνομα Λέλεγες, κατοικούσαν μεταξύ των νήσων στην σημερινή Δωδεκάνησο και στα παράλια απέναντι,  Υπηρέτησαν επί των πλοίων του βασιλιά Μίνωα κάθε φορά που τους καλούσε.! Ως εκ τούτου έχουμε πολυάριθμες μαρτυρίες που αποδεικνύουν την Ελληνικότητα των Κάρων

Από τις πολυάριθμες μαρτυρίες των δεδομένων ως τώρα,  μία είναι γενικά αποδεκτή  είναι  ότι οι Κάρες υπόκεινταν υπό του Μίνωα, και ονομάζονταν Λέλεγες εκείνη τη περίοδο, που ζούσαν στα νησιά. Τότε, αφού μετανάστευσαν στην ηπειρωτική χώρα, πήραν στην κατοχή τους ένα μεγάλο μέρος της ακτής και του εσωτερικού, οι οποίοι ως επί το πλείστον ήταν οι Λέλεγες και Πελασγοί.

Ούτε έχει κανείς δίκιο όταν λέει ότι η γλώσσα των Καρών είναι πολύ σκληρή, αυτό δεν είναι αλήθεια,  έχει πάρα πολλές ελληνικές λέξεις που αναμείχθηκαν και έβγαλαν τον τέλειο λόγο και γλώσσα.

Υπήρχε ναός του Κάριου  Δία, το οποίο αποτελούσε κοινό κτήμα όλων των Κάρων, και στο οποίο, ως αδελφοί, τόσο Λυδοί και Μυσοί έχουν μερίδιο.Παυσανίας - 2ος αιώνας μ.Χ.
Οπότε εδώ έχουμε και το ομόθρησκον !!!

Οι Εριθραίοι λένε ότι προήλθαν αρχικά από την Κρήτη με τον Έριθρο υιό του Ραδάμανθη, και ότι ό Εριθρέυς ήταν ο ιδρυτής της πόλης τους. Μαζί με τους Κρητικούς στάλθηκαν εκεί στην πόλη Λύκιοι, Κάρες και Παμφύλιοι.

Λυκίων, οι Κάρες λόγω της συγγένειας τους με τους Κρητικούς , όπου ήρθαν από παλιά από την Κρήτη, που είχαν φύγει μαζί με τον Σαρπηδόνα?λόγω της αρχαίας φιλίας τους με τον Μίνωα?

θραύσματα αγγείων του 6ου π.χ αιώνα στο Καραμπουρνάκι της Θεσσαλονίκης αποδεικνύουν πως τα γράμματα είναι τα πρώτα Ελληνικά γράμματα μετά την γραμμική ΄β   μινωική  και Μυκηναϊκή περίοδο . Παμφύλιος ,επειδή επίσης ανήκουν στην Ελληνική φυλή, είναι μεταξύ εκείνων που μετά την κατάληψη της Τροίας περιπλανήθηκαν με τον  Κάλχα

Επίσης στην έρευνα προσθέτω και μια καινούρια αναφορά σε κάποιον  Μελαγκόμα  από την Καρία της Μικράς Ασίας που ήταν πυγμάχος και  έλαβε μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες! Άρα για να λάβει μέρος στους ολυμπιακούς  αγώνες θεωρόταν Έλλην !

Τι γράφει ο Στράβων για τους Κάρες

Οὐδέ γε ὅτι τραχυτάτη ἡ γλῶττα τῶν Καρῶν· οὐ γάρ ἐστιν ἀλλὰ καὶ πλεῖστα Ἑλληνικὰ ὀνόματα ἔχει καταμεμιγμένα, ὥς φησι Φίλιππος ὁ τὰ Καρικὰ γράψας. Οἶμαι δὲ τὸ βάρβαρον κατ´ ἀρχὰς ἐκπεφωνῆσθαι οὕτως κατ´ ὀνοματοποιίαν ἐπὶ τῶν δυσεκφόρως καὶ σκληρῶς καὶ τραχέως λαλούντων, ὡς τὸ βατταρίζειν καὶ τραυλίζειν καὶ ψελλίζειν.

Εὐφυέστατοι γάρ ἐσμεν τὰς φωνὰς ταῖς ὁμοίαις φωναῖς κατονομάζειν διὰ τὸ ὁμογενές· ᾗ δὴ καὶ πλεονάζουσιν ἐνταῦθα αἱ ὀνοματοποιίαι, οἷον τὸ κελαρύζειν καὶ κλαγγὴ δὲ καὶ ψόφος καὶ βοὴ καὶ κρότος, ὧν τὰ πλεῖστα ἤδη καὶ κυρίως ἐκφέρεται· πάντων δὴ τῶν παχυστομούντων οὕτως βαρβάρων λεγομένων, ἐφάνη τὰ τῶν ἀλλοεθνῶν στόματα τοιαῦτα, λέγω δὲ τὰ τῶν μὴ Ἑλλήνων.

Ἐκείνους οὖν ἰδίως ἐκάλεσαν βαρβάρους, ἐν ἀρχαῖς μὲν κατὰ τὸ λοίδορον, ὡς ἂν παχυστόμους ἢ τραχυστόμους, εἶτα κατεχρησάμεθα ὡς ἐθνικῷ κοινῷ ὀνόματι ἀντιδιαιροῦντες πρὸς τοὺς Ἕλληνας. Καὶ γὰρ δὴ τῇ πολλῇ συνηθείᾳ καὶ ἐπιπλοκῇ τῶν βαρβάρων οὐκέτι ἐφαίνετο κατὰ παχυστομίαν καὶ ἀφυΐαν τινὰ τῶν φωνητηρίων ὀργάνων τοῦτο συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ τὰς τῶν διαλέκτων ἰδιότητας.

Ἄλλη δέ τις ἐν τῇ ἡμετέρᾳ διαλέκτῳ ἀνεφάνη κακοστομία καὶ οἷον βαρβαροστομία, εἴ τις ἑλληνίζων μὴ κατορθοίη, ἀλλ´ οὕτω λέγοι τὰ ὀνόματα ὡς οἱ βάρβαροι οἱ εἰσαγόμενοι εἰς τὸν ἑλληνισμὸν οὐκ ἰσχύοντες ἀρτιστομεῖν, ὡς οὐδ´ ἡμεῖς ἐν ταῖς ἐκείνων διαλέκτοις. Τοῦτο δὲ μάλιστα συνέβη τοῖς Καρσί· τῶν γὰρ ἄλλων οὔτ´ ἐπιπλεκομένων πω σφόδρα τοῖς Ἕλλησιν, οὔτ´ ἐπιχειρούντων ἑλληνικῶς ζῆν ἢ μανθάνειν τὴν ἡμετέραν διάλεκτον, πλὴν εἴ τινες σπάνιοι καὶ κατὰ τύχην ἐπεμίχθησαν καὶ κατ´ ἄνδρα ὀλίγοις τῶν Ἑλλήνων τισίν· οὗτοι δὲ καθ´ ὅλην ἐπλανήθησαν τὴν Ἑλλάδα μισθοῦ στρατεύοντες.

Ἤδη οὖν τὸ βαρβαρόφωνον ἐπ´ ἐκείνων πυκνὸν ἦν ἀπὸ τῆς εἰς τὴν Ἑλλάδα αὐτῶν στρατείας· καὶ μετὰ ταῦτα ἐπεπόλασε πολὺ μᾶλλον, ἀφ´ οὗ τάς τε νήσους μετὰ τῶν Ἑλλήνων ᾤκησαν, κἀκεῖθεν εἰς τὴν Ἀσίαν ἐκπεσόντες οὐδ´ ἐνταῦθα χωρὶς Ἑλλήνων οἰκεῖν ἠδύναντο, ἐπιδιαβάντων τῶν Ἰώνων καὶ τῶν Δωριέων. Ἀπὸ δὲ τῆς αὐτῆς αἰτίας καὶ τὸ βαρβαρίζειν λέγεται· καὶ γὰρ τοῦτο ἐπὶ τῶν κακῶς ἑλληνιζόντων εἰώθαμεν λέγειν, οὐκ ἐπὶ τῶν καριστὶ λαλούντων.

Οὕτως οὖν καὶ τὸ βαρβαροφωνεῖν καὶ τοὺς βαρβαροφώνους δεκτέον τοὺς κακῶς ἑλληνίζοντας· ἀπὸ δὲ τοῦ καρίζειν καὶ τὸ βαρβαρίζειν μετήνεγκαν εἰς τὰς περὶ ἑλληνισμοῦ τέχνας καὶ τὸ σολοικίζειν, εἴτ´ ἀπὸ Σόλων εἴτ´ ἄλλως τοῦ ὀνόματος τούτου πεπλασμένου.


Λέλεγες

Οι Λέλεγες ήταν πανάρχαια φυλή στην Ελλάδα στην εποχή των Πελεσγών, μία από τις αρχαίες ελληνικές φυλές που ζούσαν στην Ελλάδα, στην περιοχή του Αιγαίου και τη νοτιοανατολική Μικρά Ασία, πριν τον ερχομό των κυρίως ελληνικών φύλων. Κατά τον Στράβωνα[1] ο αρχαιότερος βασιλιάς αυτών ήταν ο Λέλεξ από τη Λευκαδία ή τα Μέγαρα ή τη Λακεδαίμονα ετυμολογόντας το όνομα από το λέγειν, συλλέγειν. Ήταν λαός πλανώμενος ιδιαίτερα μέσω θαλάσσης, συγγενείς των Ταφίων και Τηλεβοών και συναντούνταν στην Ακαρνανία, Λευκάδα, Λοκρίδα, Φωκίδα, Εύβοια, Μεσσηνία, Ήλιδα, Βοιωτία και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου και της Κρήτης καθώς και στα παράλια της Μικράς Ασίας

Οι Λέλεγες στη Μικρά Ασία

Στην Ιλιάδα βρίσκουμε τους Λέλεγες να είναι σύμμαχοι των Τρώων (Κ 429), μολονότι η πατρίδα τους δεν προσδιορίζεται. Διακρίνονται από τους Κάρες, με τους οποίους τους συγχέουν μεταγενέστεροι συγγραφείς. Ο βασιλιάς τους είναι ο Άλτης και η πόλη τους, η Πήδασος καταστρέφεται από τον Αχιλλέα. Ο Αλκαίος (7ος ή 6ος αιώνας π.Χ.) ονομάζει την Άντανδρο στην Τρωάδα «Λελέγειο», αλλά αργότερα ο Ηρόδοτος το υποκαθιστά με το επίθετο «Πελασγικός», και έτσι ίσως οι δύο όροι ήταν σε μεγάλο βαθμό συνώνυμοι για τους Έλληνες.

Ο Παυσανίας λέει ότι ο διάσημος ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο ήταν πανάρχαιος και οι Λέλεγες και οι Λυδοί τον χρησιμοποιούσαν πριν την άφιξη των Ιώνων για τη λατρεία της «Κυρίας της Εφέσου», που οι Έλληνες αργότερα ονόμασαν Άρτεμι.

Ο Φερεκύδης (περ. 480) γράφει ότι οι Λέλεγες κατοικούσαν στην παραλιακή ζώνη της Καρίας, από την Έφεσο ως τη Φώκαια και στις νήσους Σάμο και Χίο, τοποθετώντας τους Κάρες νοτιότερα. Ακόμα και ο Στράβων, αιώνες αργότερα, αποδίδει στους Λέλεγες μία ξεχωριστή ομάδα μικρών κάστρων, τύμβων και κατοικιών από την Αλικαρνασσό μέχρι τη Μίλητο στα βόρεια. Ο Πλούταρχος επίσης υπονοεί την ιστορική ύπαρξη Λελέγων ως υποταγμένων δουλοπαροίκων στις Τράλλεις στο εσωτερικό.

Οι Λέλεγες στην Ελλάδα και το Αιγαίο

Στον κατάλογο του Ησιόδου, ένα μοναδικό σπάραγμα (Kinkel, Epicorum Graecorum Fragmenta I, 136 - Leipzig, 1877) τοποθετεί τους Λέλεγες κατά την μυθολογική εποχή του Δευκαλίωνα στη Λοκρίδα της κεντρικής Ελλάδας. Αλλά μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ. κανένας άλλος συγγραφέας δεν τους τοποθετεί δυτικά του Αιγαίου. Η σύγχυση με τους Κάρες (μετανάστες κατακτητές όπως οι Λυδοί και οι Μυσοί) οδήγησε στο συμπέρασμα του Καλλισθένους ότι οι Λέλεγες συμμάχησαν με τους Κάρες σε επιδρομές στα ελληνικά παράλια.

Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως παράδοση, προερχόμενη από τους Κρήτες, ταυτίζει τους Λέλεγες με τους Κάρες. Η παράδοση αυτή αναφέρει πως ήταν λαός των νησιών του Αιγαίου, υποτελής στον Μίνωα όχι με υποχρέωση καταβολής φόρου αλλά με την υποχρέωση να επανδρώνουν τα πλοία του. Η ίδια παράδοση έλεγε ότι οι Λέλεγες, οι οποίοι επινόησαν πολλά από τα στοιχεία της μετέπειτα πολεμικής εξάρτυσης των Ελλήνων, τελικά διώχθηκαν από τις αρχικές τους εστίες από τους Δωριείς και τους Ίωνες, οπότε και κατέφυγαν στην Καρία και ονομάσθηκαν Κάρες. Όμως ο Ηρόδοτος παραθέτει και την εκδοχή των σύγχρονών του Καρών, οι οποίοι απέρριπταν την προαναφερθείσα παράδοση και θεωρούσαν τους εαυτούς τους αυτόχθονες που έφεραν το ίδιο πάντοτε όνομα.

Μετά το 400 π.Χ. περίπου, άλλοι συγγραφείς ισχυρίσθηκαν ότι είχαν ανακαλύψει τους Λέλεγες στη Βοιωτία, στη δυτική Ακαρνανία - Λευκάδα και αργότερα πάλι στη Θεσσαλία, την Εύβοια, τα Μέγαρα, τη Λακεδαίμονα και τη Μεσσηνία. Στη Μεσσηνία υπήρχε ο θρύλος ότι ήταν οι μετανάστες ιδρυτές της Πύλου και ότι σχετίζονταν με τους θαλασσοπόρους Τηλεβοείς του Ομήρου, διαχωριζόμενοι από τους Πελασγούς. Ωστόσο στη Λευκάδα τους θεωρούσαν αυτόχθονες.

Έτσι, ο περιηγητής Παυσανίας (2ος αι. μ.Χ.) γράφει ότι, σύμφωνα με την παράδοση των Λακεδαιμονίων, υπήρχε ένας αυτόχθονας βασιλιάς της Λακωνίας, ο Λέλεξ, του οποίου εγγονός ήταν ο Ευρώτας. Από τον βασιλιά αυτόν, οι υποτελείς του ονομάστηκαν Λέλεγες. Τέτοιες παραδόσεις στην ελληνική μυθολογία υπάρχουν για όλα σχεδόν τα πανάρχαια φύλα της Ελλάδας.

Κατά τον Απολλώνιο τον Ρόδιο,ο Λέλεγας ήταν αυτόχθων της Λακεδαίμονος, γιος ναϊάδας νύμφης. Γιος του Λέλεγα ήταν ο Ευρώτας, του οποίου η κόρη Σπάρτη, νυμφεύτηκε τον Λακεδαίμονα, γιο του Δία και της Ταϋγέτης.

Έλληνες πήγαν στην αμερικανική ήπειρο;

Η υποψία πάντα γύριζε στο μυαλό μας, αλλά φαίνεται πως τώρα, μάλλον, έχουμε και την επιβεβαίωση… Εξάλλου, υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι Έλληνες πήγαν στην αμερικανική ήπειρο, όχι απλά πριν τον Κολόμβο, αλλά και προ Χριστού και πιθανότατα προ του 10.000 και πολύ πίσω. Τότε που οι υπήρχε μία Παγκόσμια Αρχαία Ελλάδα σε όλο τον πλανήτη…

Λέει ο Ηρόδοτος [7.92.1] ………Κάρες και Λύκιοι φορούσαν στο κεφάλι τιάρες που γύρω γύρω είχαν στεφάνι από φτερά, και κρατούσαν κοντομάχαιρα και πολεμικά δρεπάνια. Οι Κάρες και οι Λύκιοι, που η καταγωγή τους κρατούσε από την Κρήτη……….

Έξαλλου υπάρχει αναφορά για κάποιον Μελαγκόμα από την Καρία της Μικράς Ασίας που ήταν πυγμάχος και έλαβε μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες! Άρα (οι Κάρες )για να λάβει μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες θεωρούταν Έλλην.

Οι Κάρες είχαν σαρώσει τη Μεσόγειο και έφτασαν στην Αμερική.Τα ρούχα και τα φτερά που είχαν στο κεφάλι τους, τα αντέγραψαν οι ινδιάνοι. Οι πολιτισμοί των Cuzco, Περού, του Γιουκατάν, στο Μεξικό, San Agustin, στην Κολομβία, η παρουσία των Κάρων είναι εντυπωσιακή.

Μεταξύ των αυτοχθόνων πληθυσμών της Ονδούρας στο κέντρο και στα νότια της,σε μια τεράστια γεωγραφική περιοχή ζουν οι φυλές του caricos, carihos, caripunos, carayas, Carus, κάρυ, Karai, caribos, CarIos, carannas, caribocas, Cariocas, caratoperas, carabuscos, cauros, caricoris, cararaporis, carararis, κλπ όλες αυτές οι φυλές προέρχονται από τους Κάρες.

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (90-21 π.Χ.), γράφει το 50 π.Χ., ότι οι Καρχηδόνιοι ακολούθησε τα ίχνη από τους Κάρες και φθάσανε στις δυτικές θάλασσες.

πηγή : αρχαία ελλάδα

Bιβλιογραφία:

https://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2012/06/blog-post_26.html
https://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2017/04/indianoi-antegrapsan-arhaioys-ellines.html
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%82