Κάπου ψηλά στη Βόρεια Γερμανία υπάρχει ακόμα το μεσαιωνικό κάστρο του Βέβελσμπουργκ. Το φρούριο νοικιάστηκε ένα μάρκο το χρόνο από τον Χίμλερ, που επιχείρησε να το ανατινάξει όταν είδε το τέλος του ναζισμού. Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να δει ότι όλα αυτά δεν είναι ανατριχιαστικά παραμύθια, αλλά η αλήθεια. Περίπου 1.300 άτομα, από τους 4.000 που εργάστηκαν για να το φτιάξουν, άφησαν τα κόκαλά τους εδώ.
Ο πύργος των ναζί ήταν ένας ναός μιας νέας θρησκείας, με αρχαίους συμβολισμούς. Είναι χτισμένος σε ένα σημείο με γεωμαγνητική σημασία και με βάση το «χρυσό κανόνα».
Εχει βωμό, αίθουσα των νεκρών και μια τεράστια σβάστικα στο θόλο.
Ο Μαύρος Ηλιος με τις δώδεκα ακτίνες δεσπόζει.
Για κάποιο λόγο οι μαυροφορεμένοι ανώτατοι αξιωματικοί των SS φοράνε ειδικά δαχτυλίδια με αναπαραστάσεις κρανίων ανάμεσα σε ρούνους.
Λατρεία των συμβόλων
Οι αρχιερείς του ναζισμού λατρεύουν τα σύμβολα, τις λόγχες, τις πανοπλίες, τα ξίφη και τις στολές. Ο Μαύρος Ηλιος είναι πηγή της κοσμογονικής δημιουργίας. Στο δωμάτιο του Χίμλερ φυλασσόταν η Λόγχη του Λογγίνου, που πίστευε ότι είχε μαγικές δυνατότητες.
Η Λόγχη του Πεπρωμένου ήταν αυτή με την οποία πιστεύανε πως ο Ρωμαίος εκατόνταρχος Γάιος Κάσσιος Λογγίνος τρύπησε το πλευρό του Ιησού πάνω στο σταυρό.
Ο Γερμανός στην καταγωγή Λογγίνος έφερε τη λόγχη στην Ευρώπη, όπου έφτασε το Μεσαίωνα στα χέρια σημαντικών ηγεμόνων, όπως ο Καρλομάγνος, ο Οθων ο Μέγας, ο Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα αλλά και οι Βυζαντινοί Μέγας Κωνσταντίνος και Ιουστινιανός.
Στη Βιέννη του 1909 ο ρακένδυτος και πένητας ζωγράφος στέκεται μπροστά στη θήκη όπου φυλάσσεται η Λόγχη του Πεπρωμένου στο Θησαυροφυλάκιο των Αψβούργων.
Είναι ο Αδόλφος Χίτλερ, που έπειτα από εκείνη την πρώτη επαφή με τη Λόγχη, άρχισε μανιωδώς να μελετά την ιστορία της αλλά και να εντρυφεί όλο και περισσότερο στον αποκρυφισμό. Τελικά την απέκτησε.
Ο πύργος-ναός χτίστηκε το 1600 πάνω στα ερείπια ενός σαξονικού φρουρίου, όπου ανακαλύφθηκαν τάφοι από τη λίθινη εποχή.
Το 17ο αιώνα τα μπουντρούμια του κάστρου «φιλοξένησαν» «μάγισσες» που πέθαναν με βασανιστήρια.
Ο ναός των ναζί είχε μια αίθουσα ειδικά για τον ίδιο τον Χίτλερ, που είχε μιλήσει πως «κάθε εφτακόσια χρόνια συντελείται η αναγέννηση μιας αληθινής θρησκείας».
Οι διοικητές-αρχιερείς των SS ενδιαφέρονται και για το Διάστημα, αφού δημιουργούν ένα αστεροσκοπείο δίπλα σε ένα εργαστήριο αρχαιολογικής έρευνας.
Μια βιβλιοθήκη με δώδεκα χιλιάδες τόμους συγκεντρώνει βιβλία για μαγεία και μαντική, ιστορία και μυθολογία, γεωπολιτική, εσωτερισμό και αποκρυφισμό.
Οι μύστες των SS δίδασκαν μαζί με τελετές μύησης και εξαγνισμού, γυμνάσια με άγριους σκύλους και αιματηρές θυσίες.
Η νέα θρησκεία δημιουργούσε τις δικές της γιορτές για τα γενέθλια του Χίτλερ, την Ημέρα Φίρερ, το θερινό και χειμερινό ηλιοστάσιο, και ονοματοδοσίες με τελετές.
Σε μια κρύπτη στο τριγωνικού κάστρου υπάρχουν δώδεκα βάθρα, όσοι οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης!
Στην αίθουσα του Μαύρου Ηλιου υπάρχουν δύο πολυθρόνες με πόδια από ανθρώπινα οστά.
Υπάρχει ακόμα το βιβλίο του «Ο Αγών μου», δερματόδετο από τα σώματα κρατουμένων που εγδάρησαν νεκροί ή ζωντανοί.
Μετά τη δεκαετία του '80 ο πύργος θα γίνει κέντρο προσκυνήματος από νεοναζί, σατανιστές και παγανιστές.
Ο Χίμλερ, που φαίνεται πως πίστευε στη μετενσκάρκωση, έκανε επικλήσεις πνευμάτων νεκρών και τελετές εξαγνισμού του αίματος.
Ηταν τόσο μεγάλη η Δύναμη της Θέλησης, που μια νύχτα, μάλιστα, κατάφερε να επικοινωνήσει με τον ίδιο το θρυλικό βασιλιά Αρθούρο!
Ο Χίμλερ στο Βέβελσμπουργκ
Ο προσανατολισμός ήταν αντιχριστιανικός -προς τα βόρεια- και δείχνει προς τη Θούλη. Οι κολόνες και τα παράθυρα, όπως στον Παρθενώνα, επιτρέπουν να μπαίνει από παντού το φως. Η τριγωνική μορφή του έχει αποκρυφιστική σημασία.
Ο Μαύρος Ηλιος με τις δώδεκα σβάστικες υποβάλλει τον επισκέπτη σε ένα δέος. Η Λόγχη του Λογγίνου συμβολίζει το Πεπρωμένο. Ή τη σφαγή όσων θυσιάστηκαν για να γεννηθεί ένας Νέος Κόσμος.
Πολλά χρόνια μετά, νεαροί εμπνέονται από τη μυθολογία της Βόρειας Ευρώπης, τους γοητευτικούς ψιθύρους της Ιστορίας και αρχαία μυστικά, που μεταδίδονταν προφορικά από γενιά σε γενιά από τους δρυΐδες.
Νεαροί μουσικοί ψάχνουν το παρελθόν τους σε πέτρες της Νορβηγίας, όταν ζούσε ακόμα ο πατέρας των θεών και ανθρώπων, ο Οντίν που θυσιάστηκε για να αποκτήσει όλη τη συμπαντική σοφία, διαπερνώντας με το ακόντιό του τον εαυτό του.
Οι Βίκιγκς, οι Τεύτονες, οι Ναΐτες ξανάρχονται μέσα από τα τραγούδια-προσευχές τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου