Οι Αρχαίοι Άγριοι...

Είμαστε οι απολωλότες μιας μακρυνής εποχής, από μια χώρα που προϋπήρχε όλων των χωρών. Επιζήσαμε άλλοι σε κορφές και βουνοπλαγιές, κι άλλοι χαμένοι μέσα σε σπήλαια, στους πρόποδες, κοντά στις πεδιάδες. 

Παλιά, χορεύαμε μαζί με τους Γαλαξίες. Τώρα, κάτω από αυτόν τον εξαθλιωμένο κόσμο, κοιμάται στις αγκάλες του Μορφέως, ο Μέγας Θυμός, ναρκωμένος βαθειά, αλλά τυλιγμένος στα Όνειρα. 

Το ίδιο και η Μεγάλη Θλίψη, ναρκωμένη αλλά συνεχώς θρηνούσα. Η Αρχαία Ηδονή, τιθασευμένη, αλλά και καταιγιστική και θυελλώδης. Ο κουρελιασμένος Έρως, ξυλιασμένος αλλά μέσα του διάπυρος.

Είναι η ζωή αυτό που μέσα μας εξεγείρεται. Σα μία παλίρροια φουσκώνουμε κι επισκεπτόμαστε τους αποκλεισμένους ανθρωπάκους από σπίτι σε σπίτι. 

Καταστρέφουμε και κουρσεύουμε. Καμμιά πόρτα δεν μπορεί να μας κρατήσει απ’ έξω, κανένας σύρτης και κανένα μάνταλο δεν μπορεί να μας τρομάξει ώστε να πισωγυρίσουμε. 

Μέσα από τις χαραμάδες, σα φίδια χρυσαφιά γλυστράμε, περνώντας από τα κλειδώματα σαν τον αγέρα του λυσσομανά.

Είμαστε ο φλεγόμενος Πόνος, ο εκρηγνυόμενος Έρωτας. 

Ανάμεσα στους υποτιθέμενους «Δυνατούς» τούτου του κόσμου, επικρατεί πλήρης άγνοια για την ύπαρξη και το ποιόν μας. 
Δεν έχουμε όνομα, δεν φοράμε ετικέτες, μήτε επουράνιες, μήτε γήινες. 
Δεν μας ξέρουν ΠΟΥΘΕΝΑ.
Γιατί η αληθινή μας πατρίδα, είναι έξω από το Μεγάλο Πέρασμα, γιατί σαν αθόρυβη βροχή πέφτουμε από τον ουρανό, σαν την υγρή ομίχλη αναδυόμαστε από το χώμα. 
Αποστολή μας να εξευτελίσουμε τη «δύναμη» όλων των λεγόμενων «Δυνατών» τούτου του πλανήτη. 

Η γελοία «δύναμή» τους, δεν δέχτηκε ακόμα στο πετσί της τις προκαταρκτικές δαγκωματιές της οργής μας. Μιας οργής που δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις πάνω στο χαρτί, μέσα σε μικροfilms, ή πάνω στις οθόνες των computers.

Οι αριθμοί μας, οι δικοί μας αριθμοί, δεν γίνονται από αυτούς κατανοητοί, μήτε τα ιερά σύμβολά μας. Οι σκιές μας επίσης, μοιάζουνε καταπληκτικά με όλες τις υπόλοιπες σκιές αυτού του κόσμου.

 Κατοικίες κι ορμητήριά μας, είναι οι χώρες μέσα στις χώρες, τα άγρια σκηνικά πίσω από τις βιτρίνες των μητροπόλεων, χώροι που η επίγεια ψευδεξουσία δεν τολμά να μολύνει με τα ρυπαρά πέλματά της, πανικόβλητη εκ γεννετής, ακόμα και στην σκέψη της ύπαρξης των συνθετικών στοιχείων του δημιουργικού Χάους.

Το αίμα μας, είναι το αίμα της Έκστασης. Η ψυχή μας, η ψυχή της απεριόριστης Ηδονής. Η λύσσα μας, η λύσσα του Άγριου.

 Για μια ακόμα φορά, οι Αρχαίοι Εραστές του Άγριου, μέλλουν να πορευτούν περήφανα πάνω στην χωμάτινη κρούστα της Γης, κι εκείνο που οι πομπές, οι στράτες και οι τελετουργικοί μας χοροί θα προδρομήσουν, δεν είναι άλλο παρά η καθολική ανάσταση των ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ νεκρών.

Είμαστε ένα αίμα με τους Προγόνους σας, τους Αρχαίους «Άγριους».

 Εσείς όμως, μολυνθήκατε από την αηδιαστική πανούκλα του ψευτοπολιτισμού των εξουσιανθρώπων. 

Το κορμί σας, ανυπομονεί και ποθεί να ακολουθήσει τις επερχόμενες ορδές των Αρχαίων «Άγριων» που θα κατακλύσουν τον πλανήτη, μα τα δυστυχισμένα μυαλά σας παραμένουν δαμασμένα, ευνουχισμένα κι «εκπολιτισμένα». 

Κι ΕΚΕΙ θα δοθεί η Μεγάλη και Τελεσίδικη Μάχη του πολέμου που μέλλει να σημάνει το τέλος της σύγχρονης Προ-Ιστορίας. 
Γιατί ο «πολιτισμός» που εσείς προσκυνήσατε, είναι ενάντιος σε αυτή την ίδια την Φύση. 

Όταν οι Αρχαίοι «Άγριοι» εξεγερθούν και χαιρετήσουν τ’ άστρα, η Μεγάλη Σύγκρουση θα αρχίσει αστραπιαία και θα τελειώσει στη στιγμή, ενώνοντας τον κόσμο ολόκληρο ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ...


(του Feral Faun)



Από το Διιπετές # 3 Μαιμακτηριών Μήνας του 1992ου έτους –σύμφωνα με τον χριστιανικό τρόπο χρονολόγησης.