Στην Ανατολία, στο Κουρδιστάν Τουρκίας, στα σαράντα χιλιόμετρα βόρεια της Kahta, υψώνεται το βουνό Νεμρούτ, κοντά στο Αντιαμάν (Adıyaman) στην οροσειρά του Ταύρου.
Πρόκειται για ένα βουνό 2.150 μέτρων, το οποίο κοσμούν τεράστια αγάλματα που λαξεύτηκαν περισσότερο από 2000 χρόνια πριν την εποχή μας. Τα πέτρινα γλυπτά φθάνουν στο ύψος των δέκα μέτρων και απεικονίζουν τμήματα από αγάλματα, λιοντάρια, αετούς, αρχαίους θεούς και τον βασιλιά Αντίοχο Α’ ο Θεός, ο οποίος κυβέρνησε την Κομμαγηνή από το 86 π.Χ. έως το 38 π.Χ.
Κουρδικό βασίλειο της Κομμαγηνής – Kommagene (Κomajen) από το 162 π.Χ. ως το 72 μ.Χ.
Το Κουρδικό βασίλειο δημιουργήθηκε κοντά στην πόλη Αντιαμάν στο Κουρδιστάν της Τουρκίας, από την μεγάλη κουρδική φυλή Ζιλάν. Το βουνό του Νεμρούτ ήταν το πιο σημαντικό σημείο και πρωτεύουσα του βασιλείου. Ο Κούρδος βασιλιάς ονομαζόταν Νεμρούτ και η λέξη Νεμρούτ είναι κουρδική «Nemir» ή «Nemird» σημαίνει «αθάνατος». Το άλλο όνομα του Νεμρούτ είναι «κουρδικό βουνό».
Η ρίζα της λέξης «Kommagene» είναι ελληνική. Στα κουρδικά «Kom» σημαίνει «μάζα, κοινό, πλήθος», ενώ «gene» σημαίνει «φυλή, σόι, γένος». Όταν ενώνονται οι δύο λέξεις και δημιουργείται το «Kommagene», σημαίνει «το σπίτι όλων». Επίσης σημαίνει «νομαδική φυλή».
Στην κορυφή του βουνού υψώνεται ένας τάφος-ιερό που πλαισιώνεται από αγάλματα 8-9 μέτρων με τον Αντίοχο στο κέντρο και γύρω του δύο λιοντάρια, δύο αετοί, θεοί αρχαιοελληνικοί, αρμενικοί και περσικοί, όπως ο Ηρακλής – Vahagn , ο Δίας – Aramazd ή Oromasdes ( που συνδέεται με τον περσικό θεό Αχούρα Μάζντα -ο θεός του Ζωροάστρη ) , η Τύχη και ο Απόλλωνας – Μίθρας. Τα ονόματα των θεών είναι χαραγμένα στα αγάλματα και τα κεφάλια των αγαλμάτων είναι διάσπαρτα σε όλη την περιοχή. Έχουν κοπεί οι μύτες και αυτό δηλώνει πως πρέπει να έχει γίνει σκόπιμα η καταστροφή, σε κάποια περίοδο εικονομαχίας της εποχής του Βυζαντίου.
Τα ευρήματα της κορυφής του βουνού έχουν όλα τα χαρακτηριστικά του κουρδικού πολιτισμού. Οι έγχρωμες ανθρώπινες φιγούρες, αποδεικνύουν πως το βασίλειο της Kομμαγηνής ήταν πρόγονοι των Κούρδων. Και κατά την περίοδο της βασιλείας, οι άνθρωποι ζούσαν ειρηνικά.
Αρχαία ανάγλυφα αναδεικνύουν πως εκείνη την περίοδο το όνομα του βασιλείου ήταν «Kummu» ή «Kummuhu».
Το βουνό του Νεμρούτ, θεωρείται πως είναι «το βουνό των θεών». Για τον λόγο αυτό λένε πως εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, το Φως γεννιέται από ανατολάς, από το Νεμρούτ και από εκεί ξυπνά ο πολιτισμός.
Ο Έλληνας ιστορικός Στράβων (7 π.Χ. έως 18 μ.Χ.) έγραψε το έργο Geografica και αναφέρει το βασίλειο της Κομμαγηνής. Λέει πως επρόκειτο για ένα μικρό βασίλειο μέσα στην άγρια φύση, οι οικογένειες ζούσαν στην πρωτεύουσα Σαμμοσάτα (σημερινό Σαμσάτ- Samsat). Ο Στράβων αναφέρει πως το βασίλειο ήταν επί της εποχής του μία ρωμαϊκή επαρχία και περιγράφει την πόλη ως εύφορη γη πλάι στον ποταμό Ευφράτη.
Τα ευρήματα της Κομμαγηνής είναι στην κορυφή του Νεμρούτ (2.150 μ), μέρος της οροσειράς Ταύρος. Και ο βασιλιάς της Κομμαγηνής, Αντίοχος ο Α’ ο Θεός, είχε φτιάξει ένα μεγάλο προσωπικό τάφο, πλάι στον οποίο έχουν κατασκευαστεί ιερές αίθουσες. Ο βασιλιάς Αντίοχος ο Α’ έδωσε εντολή και κατασκευάστηκαν τεράστια αγάλματα, μεταξύ των οποίων το δικό του, ύψους 9 μέτρων.
Έχει ανακαλυφθεί αρχαία επιγραφή όπου ο βασιλιάς της Κομμαγηνής πολέμησε ενάντια στους Ασσύριους. Ο βασιλιάς των Ασσυρίων Σάργων κέρδισε τον πόλεμο και κατηγόρησε τον βασιλιά της Κομμαγηνής ότι ήταν ένας άθεος που δεν φοβόταν τους θεούς. Ο Σάργων αναφέρει στα κείμενα πως πήρε την γυναίκα και τα παιδιά του βασιλιά της Κομμαγηνής, αγόρια και κορίτσια, τα αποκτήματα και τον θησαυρό του και πήρε τελευταία τον λαό του και τους εξόρισε στην Μεσοποταμία.
Βασιλείς της Κομμαγηνής – Kommagene ( 163 ως 72 μ.Χ.)
• Πτολεμαίος ( 163-130 π.Χ.)
• Σάμιος ΙΙ ο Θεοσεβής Δίκαιος (130-109 π.Χ.)
• Μιθριδάτης Ι ο Καλλίνικος ( 109-86 π.Χ.)
• Αντίοχος ο Α’ ο Θεός (86-38 π.Χ.)
• Μιθριδάτης ΙΙ ο Φιλέλλην (38-20 π.Χ.)
• Αντίοχος ΙΙ (29 π.Χ.)
• Μιθριδάτης III (20 -12 π.Χ.)
• Αντίοχος III ( 12 π.Χ – 17 μ.Χ.)
• Ήταν κάτω από την κυριαρχία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (17-38 μ.Χ.)
• Αντίοχος IV ο Επιφανής (38-72 μ.Χ.)
Ποιος ήταν ο βασιλιάς Αντίοχος Α’ Θεός;
Ο Αντίοχος Α’ Θεός ήταν βασιλιάς της Κομμαγηνής γιος του Μιθριδάτη A΄ Καλλίνικου και της Λαοδίκης, κόρης του Σελευκίδη Αντιόχου Η΄ Γρύπου, με καταγωνή από τους Αχαιμενίδες (από την πλευρά του πατέρα) και Μακεδόνας (απόγονος των Ελλήνων που έφθασαν εκεί επί Μεγάλου Αλεξάνδρου) από την πλευρά της μητέρας του.
Θεωρείται πως δημιούργησε μία λατρευτική πίστη στο όρος του Νεμρούτ και έστησε ένα ταφικό μνημείο με τύμβο, αγάλματα και επιγραφές σε ανάγλυφες πλάκες γύρω του, για να τιμήσει τους θεούς, τον εαυτό του και τους θεοποιημένους προγόνους του.
Ανασκαφές στο Νεμρούτ.
Το ξεχωριστό μνημείο ανακαλύφθηκε το 1881 από τον γερμανό μηχανικό Karl Sester, που ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή ενός δρόμου στην περιοχή της Ανατολίας. Αναζητώντας την διαδρομή από την Περσέπολη προς το Αιγαίο, έμαθε για τα αγάλματα του Νεμρούτ. Στην συνέχεια, στις ανασκαφές έλαβαν μέρος τούρκοι, αμερικανοί και άγγλοι αρχαιολόγοι κατά καιρούς. Το 1989 ο τούρκος αρχαιολόγος Sencer Şahin αφιερώθηκε στην αποκατάσταση των αρχαιοτήτων του Νεμρούτ.
Σχετικά με τον τάφο, τα στοιχεία ανέδειξαν την εξής περιγραφή:
Ο θάλαμος είναι σε σχήμα πυραμίδας και είναι τουλάχιστον 20 μέτρα μήκος, 8 μέτρα πλάτος και 10 μέτρα σε ύψος. Στενεύει μέχρι την οροφή. Περιέχει ένα μεγάλο κουτί που είναι πάνω από 6 μέτρα μήκος το οποίο είναι πολύ πιθανό η σαρκοφάγος του βασιλιά Αντιόχου. Φαίνεται να υπάρχουν πολλά μικρά αντικείμενα ή αγάλματα στο εσωτερικό του θαλάμου, αλλά οι σαρώσεις δεν μπορούν να προσδιορίσουν τι ακριβώς είναι. Ο θάλαμος είναι θαμμένος τουλάχιστον 50 πόδια κάτω από την κορυφή του Nεμρούτ και φαίνεται να είναι στο κέντρο αυτού .
Οι τομογραφίες ραντάρ αποκάλυψαν επίσης δύο άλλα μικρότερα σώματα που βρίσκονται αρκετά κοντά στο θάλαμο της πυραμίδας.
Ο τάφος έχει δημιουργηθεί από χοντρό γαρμπίλι και σήμερα έχει ύψος 50 μέτρων, ενώ στο παρελθόν πρέπει να ήταν κατά πολύ υψηλότερος. Ήταν ιδιαίτερα ασφαλής, κάτι που τον καθιστούσε απόρθητο, και γύρω του έχουν πλεχτεί θρύλοι, όπως αυτός μίας κρυφής εισόδου που όμως έχει μία βαριά κατάρα.
Τα αγάλματα θυμίζουν εκείνα στις Θήβες τις Αιγύπτου και έχουν υποστεί ζημιές από σεισμούς. Σήμερα τα κεφάλια έχουν τοποθετηθεί μπροστά από τα σώματα. Οι επιγραφές, οι οποίες βρίσκονται στις πλάτες των θρόνων των αγαλμάτων, περιλαμβάνουν τον «Νόμο» του Αντίοχου, δηλαδή το σύνολο των πολιτικών και θρησκευτικών μεταρρυθμίσεών του, και είναι γραμμένες στα Ελληνικά.
Σε ένα ανάγλυφο από πορόλιθο, διαστάσεων 1,70Χ2,40 μέτρων, διακρίνεται ένα λιοντάρι με την Σελήνη κρεμασμένη στο λαιμό του και 19 αστέρια χαραγμένα στο σώμα του. Τα τρία μεγαλύτερα από αυτά συμβολίζουν με ελληνικά γράμματα τους πλανήτες Άρη, Ερμή και Δία και έχουν 16 ακτίνες (όπως και το αστέρι της Βεργίνας), ενώ τα υπόλοιπα 16 μικρότερα αστέρια έχουν από 8 ακτίνες.
Η επιγραφή είναι το ωροσκόπιο της ανέγερσης του ιεροθεσίου από τον Αντίοχο Α’. Αντιστοιχεί στις 3 Ιουλίου του 62 π.Χ., περίπου στις 18:43 (Ahmet Talat Saygaç, 2007). Η σχεδίαση του λιονταριού παραπέμπει στα λιοντάρια της «Πύλης της Ιστάρ» της Βαβυλώνας.
Πάνω στο ανάγλυφο είναι χαραγμένο το: «ΠΥΡΟΕΙΣ ΗΕΡΑΧΛΕΟΣ ΣΤΙΛΒΟΟΝ ΑΠΟΛΛΟΝΟΣ ΠΗΑΕΤΟΝ ΔΙΟΣ». Το «ΠΥΡΟΕΙΣ ΗΕΡΑΧΛΕΟΣ» σημαίνει «το φλεγόμενο του Ηρακλή» και συμβολίζει τον κόκκινο πλανήτη Άρη (πλανήτη της φωτιάς στην αστρολογία), το «ΣΤΙΛΒΟΟΝ ΑΠΟΛΛΟΝΟΣ» σημαίνει «το ακτινοβόλο του Απόλλωνα» και συμβολίζει τον πλανήτη Ερμή, ενώ το «ΠΗΑΕΤΟΝ ΔΙΟΣ» σημαίνει «Φαέθων Διός» και αναφέρεται στον πλανήτη Δία.
Δημοσιεύσεις των αρχαιολόγων έχουν γίνει, μετά από τις κατά περιόδους έρευνες, όπως:
«Reisen in Kleinasien und Nordsyrien» (Βερολίνο 1890)
«Le Tumulus de Nemroud Dagh» (Κωνσταντινούπολη 1883)
«Forschungen in Kommagene» («Έρευνα στην Κομμαγηνή» 1938)
Το 1987 το βουνό Νεμρούτ αναδείχτηκε σε τοποθεσία παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO. Τα αγάλματα δεν έχουν αποκατασταθεί ακόμη στην αρχική τους θέση.
Το ηφαίστειο Νεμρούτ.
Το βουνό Νεμρούτ είναι ένα ανενεργό ηφαίστειο, το οποίο έχει πάρει το όνομά του από το βασιλιά Nimrod (κυβέρνησε αυτή την περιοχή περίπου το 2100 π.Χ.) Τοπικές παραδόσεις συνδέουν το όνομα του ηφαιστείου με το θρυλικό ηγεμόνα , ο οποίος λέγεται πως ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή του Πύργου της Βαβέλ . Χρονικά του 16ου αιώνα αναφέρονται στον μύθο γι’ αυτόν. Οι εκρήξεις του Νεμρούτ αναφέρονται σε αρμενικές πηγές του 15ου αιώνα και κουρδικές πηγές του 16ου αιώνα.
Πιθανότατα σχηματίστηκε στις αρχές της Τεταρτογενούς Περιόδου, περίπου 1 εκατομμύριο χρόνια πριν. Οι πιο ισχυρές εκρήξεις σημειώθηκαν κατά την Πλειστόκαινο εποχή. Πολλές μικρές εκρήξεις σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της Ολόκαινου εποχής, ενώ η τελευταία ήταν το 1692.
Η κορυφή του ηφαιστείου είναι μια μεγάλη καλντέρα που φιλοξενεί τρεις λίμνες στον κρατήρα. Η μία λίμνη γλυκού νερού, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο λίμνη καλντέρας.
Η λίμνη Νεμρούτ τροφοδοτείται από θερμές πηγές, και γι ‘αυτό είναι θερμότερη στο κάτω μέρος από ό, τι στην επιφάνεια και δεν παγώνει το χειμώνα.
Η λίμνη Ιλύ (καυτή λίμνη ) χωρίστηκε από τη λίμνη Νεμρούτ σε κάποια αρχαία χρόνια λόγω ροής λάβας. Ως εκ τούτου, έχει περισσότερες ιαματικές πηγές και σε υψηλότερη θερμοκρασία. Το καλοκαίρι, πολλές φορές φτάνει τους 60 ° C , και κατά μέσο όρο είναι 6-8 ° C υψηλότερη από το αναμενόμενο για μια λίμνη του υψομέτρου της. Παρ ‘όλα αυτά , παγώνει εν μέρει το χειμώνα, λόγω του μικρού μεγέθους και βάθους.
Ένας χάρτης του 19ου αιώνα της περιοχής του ηφαιστείου δημιουργήθηκε από έναν Βρετανό ταξιδιώτη. Στην συνέχεια περιγραφές και χαρτογράφηση της περιοχής έκαναν κι άλλοι, συμπεριλαμβανομένου του Βρετανού αρχαιολόγου Austen Henry Layard , που διερεύνησε τα ερείπια του φρούριου Ουραρτού γύρω από τη λίμνη Βαν. Οι πιο σημαντικές μελέτες έγιναν με το θέμα της διδακτορικής διατριβής του Άγγλου επιστήμονα Felix Oswald, «Πραγματεία για την Γεωλογία της Αρμενίας » , η οποία αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος στο Νεμρούτ .
Στον 20ο αιώνα , η επιστημονική μελέτη του ηφαιστείου διακόπηκε από την πολιτική αστάθεια στην περιοχή. Μόνο στη δεκαετία του 1980 , με την επανάληψη των μελετών , το καθεστώς της κατάστασης του ηφαιστείου, άλλαξε από ανενεργό σε ηφαίστειο σε κατάσταση νάρκης.
Το Νεμρούτ είναι κύρια πηγή οψιανού, από την Λίθινη εποχή και εκτεταμένη προώθησή του σε όλη την Μεσοποταμία. Ένα αρχαίο κέντρο οψιανού για μεταποίηση και εμπόριο βρέθηκε στη λίμνη Βαν, η οποία ήταν μία από τις πρώτες εμπορικές διαδρομές.
Το κλίμα της καλντέρας είναι μοναδικό στην ευρύτερη περιοχή. Είναι το μόνο μέρος όπου τα φυλλοβόλα δέντρα μεγαλώνουν σε μεγάλα υψόμετρα, λόγω της υψηλής θερμοκρασίας και υγρασίας και της προστασίας από τους ανέμους από τα τοιχώματα της καλντέρας. Η καλντέρα φιλοξενεί επίσης μερικά λουλούδια και δέντρα μοναδικά για την περιοχή. Δύο είδη γλάρων ζουν και αναπαράγονται στις όχθες της λίμνης Νεμρούτ. Από τους αρχαίους χρόνους το κάτω μέρος της καλντέρας χρησιμοποιείται για βοσκοτόπια από τα κοντινά χωριά. Το βουνό έχει χιόνι για πέντε μήνες τον χρόνο και έχουν δημιουργήσει εγκαταστάσεις για σκι.
Στη δεκαετία του 1980 , οι Ιάπωνες ηφαιστειολόγοι μελέτησαν την εξέλιξη των αερίων στο εσωτερικό της καλντέρας του Νεμρούτ και απεφάνθησαν πως υπάρχει μία ήπια δραστηριότητα, κάτι που επιβεβαιώθηκε με τους μετέπειτα σεισμούς στην περιοχή.
Το Νεμρούτ μαζί με άλλα τρία ανενεργά ηφαίστεια του Κουρδιστάν Τουρκίας, Αραράτ, Tendürek και Süphan , βρίσκεται στην περιοχή, η οποία εκτείνεται ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες κατά μήκος των ορίων Αραβίας και Ευρασίας ως το έδαφος της Αρμενίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου