ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ: MIA ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

ΠΩΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ ΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ
«ΑΓΙΑ» ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ιστορική επιστήμη καθόρισε με βεβαιότητα ότι ο Ιησούς Χριστός, που τάχα ίδρυσε το χριστιανισμό, δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα, ότι είναι φανταστικό πρόσωπο.

Οι κληρικοί υποστηρίζουν ωστόσο ότι αυτός έζησε πραγματικά κάποτε στη γη. Ανάμεσα στα διάφορα «επιχειρήματα» που οι κληρικοί χρησιμοποιούν για ν’ αποδείξουν ότι ο Ιησούς ήταν ιστορικό πρόσωπο, σημαντικό μέρος κατέχουν τα πολυάριθμα «άγια» λείψανα που τάχα απόμειναν απ’ τον Ιησού.

Αυτά τα «άγια» λείψανα» διατηρήθηκαν, πολλά διατηρούνται και σήμερα ακόμη σε διάφορες εκκλησίες, ασκητεία και μοναστήρια καθολικά και ορθόδοξα, και οι ντόπιοι παπάδες τα δείχνουν στους πιστούς για να τα προσκυνήσουν. Και οι εκκλησίες βγάζουν τεράστια εισοδήματα. Όλα αυτά τα «άγια λείψανα» κατασκευάστηκαν από τους κληρικούς, που ποντάρουν πάνω στην απλοϊκότητα των πιστών.

Τί «απόχτησαν», δηλαδή τί κατασκεύασαν οι κληρικοί;

Κατά πρώτο λόγο, «ανακάλυψαν» στην Παλαιστίνη, κοντά στη Βηθλεέμ, τη σπηλιά όπου γεννήθηκε ο Χριστός και τη μετέτρεψαν σε προσοδοφόρο ναό. Στην πραγματικότητα, αυτό το σπήλαιο είχε χρησιμεύσει πριν ακόμα απ’ τον χριστιανισμό, σαν ιερό του συριανο-φοινικικού θεοί Άδωνη και, ακόμη πρωτύτερα, της βαβυλωνιακής θεότητας Ταμμούζ.

Ανάμεσα στα «αγία λείψανα» που συνδέονται με τη γέννηση και την παιδική ηλικία του Ιησού, οι παπάδες απόχτησαν τρία αντίτυπα απ’ τον «άγιο αφαλό» του Ιησού, που τάχα κόψανε κατά τη γέννηση του. Δυο αντίτυπα απ’ αυτόν τον αφαλό τα έδειχναν στους πιστούς των γαλλικών πόλεων Κλερμόντ και Σαλόν.
Το τρίτο αντίτυπο, κομμένο στα δυο, λατρεύεται και σήμερα ακόμη στη Ρώμη, στον καθεδρικό ναό Λατεράν και στην εκκλησία της αγίας Μαρίας. Επίσης στη Ρώμη, στην εκκλησία του αγίου Παύλου, οι κληρικοί δείχνουν στους πιστούς τα «αγία σπάργανα» του βρέφους Ιησού.
 Ένα άλλο αντίτυπο απ’ αυτά τα σπάργανα διατηρείται στον καθεδρικό ναό της πόλης Άαχεν το καλοκαίρι του 1930, οι ντόπιοι κληρικοί τα εκθέσανε επίσημα για να τα προσκυνήσουν όλοι οι πιστοί, αλλά δεν είχαν και πολύ μεγάλη επιτυχία.

Στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, οι παπάδες δείχνουν το παχνί, όπου κοιμήθηκε το βρέφος Ιησούς. Στη Ρώμη, στην εκκλησία της μεγάλης Μαρίας, δείχνουν ένα άλλο «παχνί» του Ιησού.
Στην εκκλησία του Ευαγγελισμού στη Μόσχα υπήρχαν κάποτε, μα και σε πολλές εκκλησίες της Δύσης, δείχνουν ακόμη, ορισμένες «πέτρες από το παχνί του Ιησού».

Οι παπάδες έδειχναν στους πιστούς και τα «άγια άχυρα» που ήταν τάχα στο παχνί κάτω από το βρέφος Ιησούς. Αυτά τα άχυρα τα έδειχναν οι παπάδες και στην πόλη Γένουα (Ιταλία) και σε μερικές εκκλησίες της Λωρένης.

Σύμφωνα με τα ευαγγέλια, του Ιησού, σαν εβραίος, που ήταν του είχαν κάνει περιτομή αμέσως μετά τη γέννηση. Οι παπάδες «απόχτησαν» δεκαεφτά αντίτυπα από το «πετσάκι της περιτομής» του Χριστού.
Αυτά τα αντίτυπα διατηρήθηκαν, μερικά διατηρούνται και σήμερα στη Γαλλία, στις εκκλησίες των πόλεων Κλερμόντ, Λάνγκρ, σε μια εκκλησία της Αμβέρσας (Ολλανδία), στη Χελντερσάιμ (Γερμανία), στον καθεδρικό ναό Λατεράν της Ρώμης και σ’ άλλα μέρη.

Στην Κομπιένη (Γαλλίας), στην εκκλησία του αγίου Κορνηλίου διατηρείται το μαχαίρι με το οποίο τάχα έκαναν την περιτομή του Ιησού και στην εκκλησία της Ρώμης του Αγ. Ιακώβου-Μπόργκο, δείχνουν την πέτρα πάνω στην οποία έγινε τάχα η περιτομή.

Οι παπάδες κατόρθωσαν ακόμα να πιάσουν και τις αχτίνες του άστρου της Βηθλεέμ που τάχα έλαμψε κατά τη γέννηση του Ιησού. Μερικές απ’ αυτές τις ακτίνες τις έδειχναν άλλοτε στην Ιερουσαλήμ, άλλες βρίσκονταν στον καθεδρικό ναό Λατεράν, τον τελευταίο, όμως, καιρό δεν ξέρω γιατί οι παπάδες δεν τις δείχνουν πια.
Πάρα είναι ολοφάνερη η παπαδίστικη αυτή απάτη!

Δυο αντίτυπα της κούνιας του Ιησού διατηρούνται — ένα στην εκκλησία της Μεγάλης Μαρίας στη Ρώμη, το άλλο στην Ιερουσαλήμ, στο μουσουλμανικό τζαμί της πλατείας «Αγία των Αγίων». Στην ίδια εκκλησία της Ρώμης δείχνουν το πουκαμισάκι του βρέφους Ιησού, ένα δεύτερο αντίτυπο, διατηρούνταν κάποτε στη Γεωργία, στο μοναστήρι της Θεοτόκου, στη Μάρτβιλλ.
Στο «σπιτάκι της Θεοτόκου» στην ιταλική πόλη Λορέττο, δείχνουν τη γαβάθα όπου τάχα έφαγε το βρέφος- Ιησούς κουρκούτι.

Οι καλόγηροι στο μοναστήρι του Αγίου Μένταρντ της Σουασσόν καυχιούνταν ότι τάχα είχαν στην κατοχή τους ένα δόντι γάλατος του Ιησού.
Στον καθεδρικό ναό της Κλερμόντ διατηρούνται τα νύχια και τα μαλλιά του Ιησού. Μερικές τρίχες απ’ αυτά τα μαλλιά έδειχναν επίσης στη Σαρτρ και στο Νομούρ.
 Ένας παπάς της  πόλης Γένουας καυχιόταν ότι τάχα έφερε από τη Βηθλεέμ, μέσα σε μποτίλια, λίγη «ανάσα» του Ιησού.

Όλα αυτά τα «αγία λείψανα», που κατασκευάστηκαν από τους παπάδες, συνδέονται με τη γέννηση και. την παιδική ηλικία του Ιησού. Δεν είναι λιγότερα τα «αγία λείψανα» που κατασκευάστηκαν και για τα επόμενα χρόνια της ζωής του.

Έτσι οι παπάδες έδειχναν και δείχνουν δεκατέσσαρες στάμνες από το γάμο της Κανά της Γαλιλαίας, όπου (σύμφωνα με την ευαγγελική αφήγηση) ο Ιησούς μετάτρεψε τάχα το νερό σε κρασί.
Απ’ αυτές τις στάμνες, μια έχει εκτεθεί στην Πίζα, άλλη στη Ραβένα, η τρίτη στη Βενετία, η τέταρτη στη Βολωνία, η πέμπτη στην Κολωνία, η έκτη στο Παρίσι  κ.λπ.
Εκτός από τα ολόκληρα δοχεία, οι παπάδες, εκθέτουν και διάφορα, κομματάκια απ’ αυτά τα δοχεία.

Στις εκκλησίες Μαρία Νουόβα και Άγιος Θωμάς της Ρώμης, καθώς και στο
Σαν Σαλβαντόρ και στο ιερό του Έσκουριάλ της Ισπανίας, δείχνουν τα υπολείμματα των «πέντε άρτων» με τους οποίους τάχα ο Ιησούς έκανε να χορτάσει, κατά θαυματουργό τρόπο, ένα μεγάλο πλήθος.

Στον καθεδρικό ναό της Μασσαλίας έδειχναν κομμάτια «ψητού ψαριού» που τάχα υπήρχαν εκεί όταν γίνηκε αυτό το θαύμα.
Οι παπάδες του καθεδρικού ναού του Αγίου Μάρκου της Βενετίας καυχιούνται ότι έχουν στην κατοχή τους το τραπέζι πάνω στο οποίο ο Ιησούς μοίρασε τάχα στο πλήθος το ψωμί και τα ψάρια.

Οι παπάδες της Κολωνίας δείχνουν τον «ποδόγυρο του μαντύα» του Ιησού Χριστού, που τάχα αγγίζοντας τον γιατρεύτηκε, κατά θαυματουργό τρόπο, η γυναίκα που έπασχε από αιμορραγία.

Στο καθεδρικό ναό της πόλης Δουβλίνο (Ιρλανδία) διατηρείται το ραβδί που τάχα κρατούσε ο Ιησούς όταν όδευε.
Στον καθεδρικό ναό Λατεράν διατηρείται ένα ζευγάρι υποδήματα του Ιησού και στο ιερό της Εσκούριαλ — ένα ζευγάρι «άγια» σαντάλια του Ιησού.

Οι παπάδες κατάφεραν, επίσης, να μαζέψουν τα «αγία δάκρυα» που έχυσε ο Ιησούς σε διάφορες περιστάσεις.
Ένα απ’ αυτά τα δάκρυα έφερνε τεράστια εισοδήματα κάθε χρόνο στους παπάδες της πόλης Βαντόμ (Γαλλία).

Οι παπάδες της Κωνσταντινούπολης έδειχναν, ως τα μισά του XIV αιώνα, μια «αυτόγραφη επιστολή» του Ιησού Χριστού προς τον βασιλιά Αβγάρ της Έδεσσας. Ένα δεύτερο αντίτυπο αυτής της επιστολής διατηρείται μέχρι σήμερα στο παπικό μέγαρο του Βατικανού.

Επίσης στη Ρώμη, στην εκκλησία του αγίου Πέτρου και στην εκκλησία του Αγ. Σιλβέστρου, έχουν εκτεθεί δυο πορτραίτα του Ιησού, που λέγεται ότι τάχα τα έστειλε ο ίδιος στο βασιλιά Αβγάρ. Τα πορτραίτα αυτά τάχα δεν τά ‘φτιαξε χέρι ανθρώπου, αλλά είναι θαυματουργά.
Ένα τρίτο αντίτυπο του ίδιου πορτραίτου διατηρείται στη Γένουα. το τέταρτο εξαφανίστηκε όταν λεηλατήθηκε ο καθεδρικός ναός της Μτσχέτα (Γεωργίας) από τους Πέρσες, τον XVII αιώνα.
Το πέμπτο αντίτυπο το κλέψανε οι σταυροφόροι, τότες που λεηλάτησαν την Κωνσταντινούπολη, στα 1204, και βυθίστηκε στη Μεσόγειο θάλασσα, μαζί με το καράβι που το μετάφερνε.

Στην εκκλησία του Ευαγγελισμού στη Μόσχα, στην κιβωτό των παθών του Σωτήρος, φύλαγαν «τρίχες απ’ τα γένια του Χριστού». Ένα μέρος απ’ τα γένια του Χριστού (μαζί με τον αφαλό του, τα νύχια και τα μαλλιά) φυλάγονταν επίσης κάποτε στον καθεδρικό ναό της Κλερμόντ (Γαλλίας).

Στον καθεδρικό ναό Λατεράν δείχνουν ακόμη και το μέγεθος του αναστήματος του Χριστού.
Στην εκκλησία του αγίου Πέτρου στη Ρώμη δείχνουν επίσης, την κολώνα και το σιδερένιο κιγκλίδωμα όπου τάχα είχε στηριχθεί ο Ιησούς στο ναό της Ιερουσαλήμ κάποτε όταν κήρυττε.
Οι παπάδες αποδίδουν σ’ αυτό το κιγκλίδωμα τη δύναμη να θεραπεύσει τους τρελούς και, γενικά, να κάνει θαύματα.

Μια τρίτη κατηγορία «αγίων, λειψάνων» που κατασκεύασαν οι κληρικοί είναι συνδεμένη με τις ευαγγελικές διηγήσεις για τα πάθη, το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού.
Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν, κατά πρώτο λόγο, η «αγία τράπεζα», όπου ο Ιησούς έκανε το μυστικό δείπνο και το άγιο κάθισμα όπου κάθισε αυτός τότε. και τα δυο αυτά τα «άγια αντικείμενα» βρίσκονται στον καθεδρικό ναό Λατεράν.

Το «άγιο τραπεζομάντιλο» αυτού του τραπεζίου κατασκευάστηκε από τους κληρικούς σε τέσσερα αντίτυπα, που διατηρούνταν κάποτε στο Παρίσι, στη Νυρεμβέργη και σε μια από τις εκκλησίες της Μόσχας.
Στον καθεδρικό ναό του Αγ. Στεφάνου της Βιέννης δείχνουν ένα κομματάκι από το πέμπτο αντίτυπο αυτού του τραπεζομάντιλου.

Το «άγιο πινάκιο» από το μυστικό δείπνο υπήρχε, επίσης, σε πέντε αντίτυπα τέσσερα απ’ αυτά διατηρούνταν στο Άρλες, στη Ρώμη, στο Τολέδο και στο Νοβογορόδ και το πέμπτο εκτίθεται και σήμερα ακόμη στον καθεδρικό ναό της Γένουας.

Στο Τριέρ και στον καθεδρικό ναό του Αγίου Μάρκου της Βενετίας βρίσκονται δυο δείγματα μαχαιριού με τα οποία ο Ιησούς τάχα έσφαξε το αρνί του Πάσχα.
Το «άγιο ποτήρι» του μυστικού δείπνου βρέθηκε, επίσης σε κάμποσα αντίτυπα· ένα απ’ αυτά βρίσκεται στην εκκλησία της Θεοτόκου της Λίλλης κοντά στη Λυών, το δεύτερο σ’ ένα απ’ τα μοναστήρια της «Άλπμα» το τρίτο και το τέταρτο εκτίθενται στη Γένουα και στη Βιέννη. ένα πέμπτο αντίτυπο βρίσκεται στο μοναστήρι Τσιαούς, κοντά στη Θεσσαλονίκη.

Οι παπάδες κατασκεύασαν ακόμη και κομμάτια από τον «άγιο άρτο» του μυστικού δείπνου και τα δείχνουν στον καθεδρικό ναό Λατεράν της Ρώμης, στην Τουλώνα, στην Κλερμόν, στο Σαν-Σαλβαντόρ και στην Κόνκα.
Στην Κόνκα και στο Νοβογορόδ έδειχναν και στον καθεδρικό ναό Λατεράν και στο Άαχεν εκθέτουν και σήμερα ακόμη τέσσερα αντίτυπα από την πετσέτα που μ’. αυτήν τάχα ο Ιησούς σκούπισε τα πόδια των μαθητών του εκείνο το βράδυ.

Οι παπάδες της εκκλησίας Αγ. Πραξίδα της Ρώμης και της εκκλησίας της Ανάστασης στην Ιερουσαλήμ εκθέτουν δυο «αγίους στύλους» όπου τάχα είχαν δέσει τον Ιησού όταν τον μαστίγωσαν.

Στην «Αγ. Καπέλα» του Παρισιού διατηρούνταν κάποτε ένα μέρος από τις χειροπέδες του Ιησού και στην εκκλησία του Αγίου Σταυρού της Ρώμης και στο Άαχεν εκθέτουν τα σχοινιά που μ’ αυτά είχαν τάχα δέσει το Χριστό στο στύλο.

Στη Ρώμη, στην εκκλησία του Αγίου Λουδοβίκου και στον καθεδρικό ναό Λατεράν, διατηρούνται δυο αντίτυπα της «πορφύρας» του Ιησού. Κομμάτια από αλλά τέτοια αντίτυπα είναι σκορπισμένα στις εκκλησίες του Παρισιού, της Βενετίας κ. ά.

Στην εκκλησία του Ευαγγελισμού της Μόσχας και στην εκκλησία Νότρ Ντάμ του Παρισιού διατηρούνταν δυο αντίτυπα του ακάνθινου στεφανιού του Ιησού. Το παρισινό στεφάνι αγοράστηκε, στα 1239, από το βασιλιά Λουδοβίκο τον IX με ένα τεράστιο χρηματικό ποσό και περιείχε τότε 72 αγκάθια.
Οι γάλλοι βασιλιάδες πούλησαν και δώρισαν, κατά καιρούς, όλα αυτά τ’ αγκάθια, σαν «άγια αντικείμενα».
Παρ’ όλα αυτά, μεγάλα κομμάτια από το «άγιο στεφάνι» καθώς και διάφορα αγκάθια εκθέτονται μέχρι σήμερα σε πάνω από 800 εκκλησίες και καθεδρικούς ναούς.
Ασφαλώς, αν συγκεντρώνονταν όλα αυτά θα γίνονταν όχι μόνον ένα στεφάνι, αλλά ολόκληρο δάσος!

Ένα κομμάτι από το ακάνθινο στεφάνι και τρία κουμπιά από το πέπλο της Θεοτόκου δωρίθηκαν, το 1588 στον Τσάρο Θεόδωρο από τον πατριάρχη Ιερεμία που ήρθε από την Κωνσταντινούπολη. Ο Θεόδωρος, σ’ αντάλλαγμα, του έδωσε «ένα διπλό ασημένιο ποτήρι, τέσσερα κομμάτια βελούδο διαφόρων χρωμάτων, ογδόντα γούνες από σαμούρι και 300 ρούβλια μετρητά».

Στον καθεδρικό ναό Λατεράν λατρεύεται το «άγιο μαστίγιο» που μ’ αυτό τάχα μαστίγωσαν οι στρατιώτες τον Ιησού. Ένα δεύτερο αντίτυπο αυτού του μαστίγιου υπήρχε κάποτε στο Νοβογορόδ, αλλά χάθηκε. Κομμάτια από αλλά αντίτυπα εκθέτονται στο Άαχεν και στο Παρίσι. τέτοια αντικείμενα υπήρχαν και στην εκκλησία του Ευαγγελισμού.

Δεν υπάρχει σχεδόν εκκλησιά, λιγότερο η περισσότερο σπουδαία στη δύση και στην ανατολή, όπου οι κληρικοί να μην καυχιούνται ότι κατέχουν κομμάτια από το σταυρό του κυρίου.
Ένας μεγάλος αριθμός τέτοιων κομματιών δωρίθηκαν και πουλήθηκαν από τους παπάδες της Ανατολής στους τσάρους της Μόσχας.
Σ’ αντάλλαγμα, οι παπάδες έπαιρναν πολύσημες γούνες και χρήματα. Έτσι, το 1628, κάποιος Έλληνας ονόματι Κωνσταντίνος έφερε στον τσάρο δώρο ένα κομματάκι δήθεν από το σταυρό και πήρε γι’ αυτό «σαράντα γούνες από σαμούρι αξίας 30 ρουβλιών, σαράντα γούνες από σαμούρι αξίας 20 ρουβλιών, συνολικά 50 ρούβλια».

Το 1754 ο αρχιμανδρίτης Ανατόλι του όρους Άθω πήρε, για ένα παρόμοιο δώρο που έκανε στην τσαρίνα, χίλια ρούβλια και για το μοναστήρι του άλλες 3 χιλιάδες ρούβλια.
Ορισμένοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι, αν συγκεντρωθούν όλα τα κομμάτια του σταυρού του κυρίου, που διατηρούν οι παπάδες στις διάφορες εκκλησίες του κόσμου θα μπορούσε να φορτωθεί ένα ολόκληρο πλοίο με ξυλεία.
Αλλά, τους παπάδες δεν τους ενδιαφέρει το ότι η απάτη τους είναι χονδροκομμένη εκείνο που έχει σημασία είναι να έχουν οφέλη.

Στην εκκλησία της Ανάνουρι (Γεωργίας) διατηρούνταν κάποτε, αλλά υστέρα χάθηκε, το «βάθρο του αγίου σταυρού».
Ένα μέρος ενός άλλου τέτοιου βάθρου εκτίθεται σ’ ένα μοναστήρι της Κύπρου.
Οι παπάδες κατασκεύασαν επίσης σε διπλό αντίτυπο τις σανίδες με την «αγία επιγραφή πάνω στο σταυρό του κυρίου» — που εκθέτουν στην Τουλούζη και στην εκκλησία του Αγίου Σταυρού της Ρώμης.

Οι κληρικοί φτιάξανε ένα σωρό «αγία καρφιά» του Ιησού: μόνον από τα ολόκληρα καρφιά είναι γνωστά 32.
Δυο απ’ αυτά υπάρχουν στο Μιλάνο, τρία στη Ρώμη, από ένα στη Νυρεμβέργη, στη Φλωρεντία, στη Βενετία, στο Τριέρ και σ’ άλλα μέρη. Ένα «άγιο καρφί» βρισκόταν επίσης στην εκκλησία Ουσπενία της Μόσχας.

Στο Άαχεν δείχνουν το «άγιο σφυρί» που, τάχα, μ’ αυτό κάρφωσαν τον Ιησού στο σταυρό.
Υπήρχαν έξι αντίτυπα από «άγια σφουγγάρια» που, τάχα, μ’ αυτά οι στρατιώτες έβρεξαν τα χείλη του Ιησού πάνω στο σταυρό.
Ένα απ’ αυτά τα σφουγγάρια βρίσκεται στην εκκλησία του Ευαγγελισμού της Μόσχας, ένα άλλο στη Ρώμη, στην εκκλησία του Αγίου Σταυρού, το τρίτο στην Αγκώνα, το τέταρτο στη Μάντουα κ.λπ.

Στον καθεδρικό ναό του Αγ. Στεφάνου της Βιέννης έχει εκτεθεί ένα κομμάτι από το «παραπέτασμα», που είχε σχιστεί στο ναό της Ιερουσαλήμ την ώρα που πέθαινε ο Ιησούς.

Υπάρχουν πολλοί «άγιοι χιτώνες» του Ιησού φτιαγμένοι απ’ τους παπάδες. Δυο απ’ αυτούς βρίσκονται στη Ρώμη, στον καθεδρικό ναό Λατεράν και στην εκκλησία της αγίας Μαρτινέλλας, ο τρίτος στον Τριέρ, ο τέταρτος στο Αρζαντέιγ (κοντά στο Παρίσι)-τον πέμπτο τον είχε δωρίσει στον τσάρο Μιχαήλ ο Σάχης της Περσίας και διατηρούνταν επί χρόνια στην εκκλησιά της Κοίμησης της Θεοτόκου στη Μόσχα, ύστερα μοιράστηκε σε κομμάτια, από τα οποία ένα έμεινε σ’ αυτήν την εκκλησία και τ’ άλλα στάλθηκαν στην Πετρούπολη, στην εκκλησία των Χειμερινών Ανακτόρων, στην εκκλησία του φρουρίου Πετροπαυλόφσκι και στο μοναστήρι Άλεξάντρ Νέφσκι.
Το χιτώνα αυτόν τον πήρε ο Σάχης όταν έκανε επιδρομή στη Γεωργία.

Στον καθεδρικό ναό Λατεράν και στην εκκλησία της Ανάστασης στην Ιερουσαλήμ διατηρούνται δυο δείγματα από την πέτρα που πάνω κει, τάχα, οι στρατιώτες ρίξανε κλήρο για τα ιμάτια του Ιησού. Όσο για τα ζάρια, δυο βρίσκονται στην Ουμβριάτικα (Ιταλία), δυο στο Σαν Σαλβαδόρ και το πέμπτο στον Τριέρ.

Τα «άγια ακόντια» με τα οποία τρυπήθηκε ο Ιησούς πάνω στο σταυρό, είναι περίπου δέκα πέντε. μερικά βρέθηκαν και βρίσκονται στην Ιερουσαλήμ, στην Αντιόχεια, στην Κωνσταντινούπολη, στο Παρίσι, στη Βιέννη, στη Ρώμη, στο Ετσιμιαντζίν (Αρμενία), στην Κρακοβία, στη Σμύρνη και σ’ άλλα μέρη.
Ξέχωρα απ’ αυτά τα ολόκληρα δείγματα, εκθέτονται πολλά κομμάτια, άλλα μεγάλα άλλα πιο μικρά από το «άγιο ακόντιο».

Σε πολλά μέρη, λόγου χάρη στον καθεδρικό ναό Λατεράν, στη Μάντουα, στη Σουασσόν κ.λπ. φυλάγονται σταγόνες του «άγιου αίματος» που έχυσε ο Χριστός σταυρωμένος.
Στην εκκλησία του Ευαγγελισμού στη Μόσχα, στην «κιβωτό με τα πάθη του σωτήρος» υπήρχε επίσης «αίμα από την πλευρά του» είτε καλλίτερα το «αίμα του».

Μια σειρά «άγια υπολείμματα» κατασκευάστηκαν από τους παπάδες σχετικά με τον ενταφιασμό του Ιησού.
Έτσι, στην εκκλησία του Ευαγγελισμού στη Μόσχα υπήρχε η «πέτρα όπου ξάπλωσαν το σώμα του, όταν τον κατέβασαν απ’ το σταυρό», και τα «αρώματα με τα οποία άλειψαν το σώμα του Ιησού».

 Από το «άγιο σάβανο» του Ιησού, οι κληρικοί έχουν πάνω από δέκα αντίτυπα.
Μερικά απ’ αυτά τα «σάβανα» εκθέτονται για να προσκυνήσουν οι πιστοί στο Τουρίνο και στη Μπεζανσόν, οι παπάδες αυτών των πόλεων υποστηρίζουν ότι μόνον, τα δικά τους είναι αυθεντικά. Πάνω σ’ αυτά τα «σάβανα» καθώς και στο τρίτο αντίτυπο, που βρίσκεται στην Ενκσομπρεγκάσσε (Πορτογαλίας), υπάρχουν κηλίδες μαύρες. Οι κληρικοί ισχυρίζονται ότι είναι, τάχα, τα χνάρια του σώματος του Ιησού.
Άλλα αντίτυπα από το «άγιο σάβανο» διατηρούνται στον καθεδρικό ναό Λατεράν και στον καθεδρικό ναό του Αγ. Πέτρου στη Ρώμη, καθώς και στο Μιλάνο, στην Καρκασσόν, στην Κομπιένη και σ’ άλλους τόπους.

Στο Άαχεν, στο Μάινζ, στο Κλερμόν, στο Άρλες και στο Καγκόρ εκθέτονται πέντε δείγματα από το «νεκρομάντηλο» με το οποίο είχαν, τάχα, τυλίξει το κεφάλι του Ιησού.
Οι παπάδες της Ιερουσαλήμ δείχνουν τη σπηλιά όπου, τάχα, βρισκόταν ο «άγιος τάφος του Ιησού». πάνω κει έχτισαν την εκκλησία της Ανάστασης.

Σε διάφορες εκκλησίες υπάρχουν πλήθος «πέτρες του τάφου του κυρίου».
Όπως είναι γνωστό, με το πρόσχημα της απελευθέρωσης αυτού του «τάφου του κυρίου» από τα χέρια των μουσουλμάνων, οι παπάδες της Ρώμης και οι φεουδάρχες της δυτικής Ευρώπης, μαζί με τους εμπόρους, οργάνωσαν σταυροφορίες στους αιώνες ΧΙ-ΧΙΙΙ, που μοναδικό σκοπό είχαν τη λεηλασία ξένων χωρών.

Οι παπάδες έφτιαξαν επίσης έναν αριθμό από μεταθανάτια «λείψανα» του Ιησού.
Έτσι, στη Ρώμη και στο Σαν Σαλβαντόρ, δείχνουν κομμάτια από τα «ψημένα ψάρια» που τάχα έφαγε ο Ιησούς με τους μαθητές του μετά την ανάσταση (Λουκάς XXIV 42, 43).
Στην Ισπανία, στο μοναστήρι της Αγίας Βέρας της Κόνκα, διατηρείται κάποιο «φαγητό» που τάχα είχε μοιράσει ο Ιησούς στους αποστόλους, μετά την ανάσταση του.

Τέλος, οι κληρικοί δείχνουν και τα «άγια ίχνη» που τάχα άφησε ο Ιησούς πάνω στις πέτρες που πάτησε όταν βγήκε απ’ τον τάφο και αναλήφθηκε στους ουρανούς..
Πέτρες με τέτοια χνάρια εκθέτονται στην εκκλησία του Αγ. Λαυρεντίου της Ρώμης, στη Σουασόν, στο Άρλες και σ’ άλλα μέρη.

Οι καλόγηροι στο μοναστήρι Τρόιτσα —Σεργκιέβο κοντά στη Μόσχα, έφτιαχναν από ξύλο και πουλούσαν στους πιστούς αντίτυπα από τα «ίχνη» του ποδιού του κυρίου πάνω στο όρος Ελαιών.

Πάνω σ’ αυτά τα ξύλα απεικονίζονταν με χρώματα η σκηνή της ανάληψης στον ουρανό.

Μ’ αυτά κλείνουμε τη σύντομη απαρίθμηση των «λειψάνων» του θρυλικού Ιησού, που έφτιαξαν οι παπάδες για ν’ αποβλακώνουν και να ληστεύουν τους απλοϊκούς.

Υπάρχουν ακόμα ένα σωρό αλλά «λείψανα» φτιαγμένα απ’ αυτούς και που έχουν σχέση με τις αφηγήσεις για τη μάνα του κυρίου, τους αποστόλους, τους αγίους κ.λπ.

Ποιος δε διάβασε ή δεν άκουσε, λόγου χάρη, για τις αμέτρητες μποτίλιες με το «γάλα της θεομήτορος» ή για τα 13 κεφάλια, τα 9 δεξιά χέρια και τους 58 δείχτες του δεξιού χεριού του φανταστικού Ιωάννη του Βαπτιστή;

Και αν οι κληρικοί-, μ’ αυτά τα «λείψανα» (τρία κομματάκια από τον αφαλό δέκα εφτά αντίτυπα της περιτομής, δάκρυα κ.λπ.) θέλουν «ν’ αποδείξουν» ότι ο Χριστός υπήρξε πραγματικά, ότι ήρθε στη γη κ.λπ., τα επιχειρήματα τους είναι πάρα πολύ αδύνατα.

Όλα αυτά τα «κειμήλια» κατασκευάστηκαν απ’ τους παπάδες και αποτελούν ένα μέσο για ν’ αποβλακώνουν τους αμαθείς.

ΙΕΡΑ ΕΛΛΑΣ