Ήλιος της Βεργίνας – Ένα ελληνικό σύμβολο

 ΟΉλιος της Βεργίναςείναι ένα σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους Αρχαίους Έλληνες. Έγινε διάσημο λόγω των Μακεδόνων που το χρησιμοποιούσαν ως Σύμβολο της Δυναστείας των Αργείων.

–Ο Βασιλικός οίκος της Μακεδονίας:

Ο τυπικός Ήλιος της Βεργίνας είναι ένας 16-μυτερός Ήλιος. Μπορεί επίσης να βρεθεί σε άλλα στυλ: 12-μυτερά ή 8-μυτερά. Ποιο ήταν το νόημα αυτού του συμβόλου;; -Στον τυπικό 16-μυτερό Ήλιο , οι 4 ακτίνες αντιπροσωπεύουν τα 4 στοιχεία: Γη-Ωκεανός-Φωτιά-Αέρας. Οι άλλες 12 ακτίνες αντιπροσωπεύουν τους 12 Θεούς του Ολύμπου. Μπορείτε να δείτε την εξήγηση στην ακόλουθη κινούμενη εικόνα :

–Σε κάθε μορφή, ο Ήλιος της Βεργίνας συμβόλιζε την Παρθενία:

Η θεά Αθηνά ήταν Παρθένος, οπότε αυτός ο Ήλιος συνδέθηκε μαζί της. Μπορούμε επίσης να βρούμε αυτό το σύμβολο που σχετίζεται με τον Απόλλωνα. –Όλες οι εκδοχές (16,12 και 8-αιχμηρός Ήλιος) συνδέονται με ένα άλλο διάσημο ελληνικό σύμβολο, το «Δελφικό Έψιλον», σύμβολο του Απόλλωνα:

Ο Ήλιος της Βεργίνας έγινε κοινό σχέδιο τέχνης σε νομίσματα, κρατήρες, επιτοίχια σχέδια κλπΠΟΛΥ ΠΡΙΝ το χρησιμοποιήσει ο μακεδονικός βασιλικός οίκος (η δυναστεία των Αργεάδων). Μετά την ενοποίηση του ελληνικού έθνους υπό την ηγεσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Ήλιος της Βεργίνας έγινε το σύμβολο της Ελληνικής Εθνογένεσης.

Στις απαντήσεις που ακολουθούν, θα μπορέσετε να δείτε μερικά έργα αρχαίας ελληνικής τέχνης που περιέχουν τον Ήλιο της Βεργίνας, ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Αυτά τα σύμβολα του ήλιου βρίσκονται σε διάφορα ελληνικά μέρη, εκτός από τη Μακεδονία. Επιπλέον, θα υπάρξει μια μικρή ιστορική αναδρομή, προκειμένου να δούμε την εξέλιξη αυτού του συμβόλου μέσα στους αιώνες :

2000 π.Χ.:

Αυτή είναι η εποχή που οι αρχαίοι Έλληνες άρχισαν να χρησιμοποιούν για πρώτη φορά το σύμβολο του Ήλιου. Δεν είχε τυποποιηθεί ακόμα, ήταν μια πρώιμη μορφή του Ήλιου της Βεργίνας:

780 π.Χ.:

Ο Ήλιος της Βεργίνας έχει τυποποιηθεί. Το παρακάτω έργο τέχνης δείχνει την καταστροφή της Τροίας. Μπορούμε να δούμε καθαρά το σύμβολο του Ήλιου στην καμπούρα του πολεμιστή. Βρέθηκε στη Μύκονο:

Οι παρακάτω εικόνες είναι μόνο ένα μικρό δείγμα, που δείχνει την ευρεία χρήση του Ήλιου της Βεργίνας στην Ελληνική Τέχνη:

Σπαρτιάτης Οπλίτης –780 π.Χ.:

Σπαρτιάτης Αμφορέας –

Χρονολογείται από τον 6ο αιώνα π.Χ., δηλαδή πολύ πριν από τη μετέπειτα κυριαρχία της Μακεδονίας στον ελληνικό κόσμο. Σε αυτό το εξαιρετικό παράδειγμα αρχαίας κεραμικής, το Sunburst εδώ δεν είναι απλώς ένα τυχαίο διακοσμητικό μοτίβο, αλλά μάλλον αποτελεί το κεντρικό θέμα. Η εμφάνισή του σε αυτό το οικιακό αντικείμενο από τη μακρινή Σπάρτη, σε τόσο πρώιμη ημερομηνία, είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά στοιχεία για τον πανελλήνιο χαρακτήρα αυτού του αρχαίου συμβόλου. Επιπλέον, αυτό το στοιχείο ίσως υπαινίσσεται μια πιο συγκεκριμένη σχέση μεταξύ της Σπάρτης και του Δωριανού εξαδέλφου της του βορρά.

Αυτό το αγγείο βρίσκεται τώρα στο Μουσείο τουΛούβρου, στο Παρίσι. 6ος αιώνας π.Χ.:

Ένας αμφορέας από την περιοχή του Πόντου (η νότια ακτή της Μαύρης Θάλασσας) που χρονολογείται από το δεύτερο μισό του έκτου αιώνα π.Χ. Ο Πρίαμος και ο θεός Ερμής οδηγούν την Ήρα, την Αθηνά και την Αφροδίτη στο Παρίσι, αποστολή των οποίων θα είναι να αποφασίσουν ποια από αυτές τις θεές είναι η πιο όμορφη. Σύμφωνα με το μύθο κάθε μία από αυτές τις θεές έκανε προσφορές στο Παρίσι για να κερδίσει το διαγωνισμό. Η Ήρα υποσχέθηκε να τον κάνει κυβερνήτη του κόσμου, η Αθηνά ορκίστηκε ότι δεν θα νικηθεί ποτέ στη μάχη. Ο Πάρις επέλεξε τελικά την Αφροδίτη καθώς του υποσχέθηκε την αγάπη της Ελένης, της πιο όμορφης θνητής γυναίκας στον κόσμο. Ο Τρωικός Πόλεμος ήταν άμεσο αποτέλεσμα αυτού του μοιραίου διαγωνισμού:

Ο Εξηκίαςήταν διάσημος αγγειογράφος και αγγειοπλάστης της αρχαίας Αθήνας. Η σκηνή σε αυτή τη σελίδα, από έναν αμφορέα του τρίτου τετάρτου του 6ου αιώνα π.Χ. (τώρα στο Εθνικό Μουσείο της Αθήνας), είναι ένα από τα πιο διάσημα έργα του. Θεωρείται ένα από τα καλύτερα σωζόμενα δείγματα αγγειογραφίας «Μελανόμορφης».

Ο Αχιλλέας και ο Αίας, δύο σημαντικοί Έλληνες ήρωες της Ιλιάδας του Ομήρου, απεικονίζονται εδώ να χαλαρώνουν πάνω σε ένα παιχνίδι ζαριών κατά τη διάρκεια μιας ανάπαυλας στις μάχες. Ο Αχιλλέας μόλις κέρδισε. έχει μόλις ρίξει ένα «τέσσερα» ενώ ο Άγιαξ πρέπει να δεχτεί ένα «τρία»:

Τρίτο τέταρτο του 6ου αιώνα π.Χ.:

Οι μανδύες και των δύο αυτών ομηρικών μορφών είναι γεμάτοι με πολυάριθμες ηλιακές εκρήξεις 8 ακτίνων.

Η επιστροφή του Ηφαίστου-560 π.Χ.:

Παρακάτω υπάρχει μιαπυξίδα (κιβωτιόσχημο αγγείο) από το δεύτερο μισό του6ου αιώνα π.Χ.υπογεγραμμένη από τον πολυγραφότατο Αθηναίο αγγειοπλάστηΝικοσθένη. Απεικονίζει τον ήρωα Ηρακλή με τους Θεούς του Ολύμπου. Η σφραγίδα στο καπάκι αυτού του σκάφους διαθέτει το γνωστό Sunburst 16 ακτίνων. Όπως τα ενδύματα του Αχιλλέα και του Αίαντα στο αγγείο της Εξηκίας, έτσι και τα ρούχα μιας από τις μορφές στο μπροστινό μέρος της πυξίδας είναι στολισμένα με ηλιοκαμένα:

Αθηνά και Ερμής–540 π.Χ.

Ηρακλής και Λερναία Ύδρα-525 π.Χ.:

Ο Οδυσσέας τυφλώνει τον Κύκλωπα, Μεγάλη Ελλάδα-520 π.Χ.:

Ελληνικός Αμφορέας, Μεγάλη Ελλάδα–500 π.Χ.

Ηρακλής- Ολυμπία-500 π.Χ.:

Θεά Αθηνά-5ος αιώνας π.Χ.:

Άδης-ο ελληνικός υπόκοσμος-5ος αιώνας π.Χ.:

Αθηναίος πολίτης-στρατιώτης του450 π.Χ. περίπου. Φοράει ένα λινό cuirass (πανοπλία σώματος), ένα στυλ που είχε αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό cuirasses από χαλκό μέχριπερίπου τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ.

Τα κομμάτια των ώμων του cuirass του είναι διακοσμημένα με ηλιακές εκρήξεις 8 ακτίνων. Το γκροτέσκο πρόσωπο της Γοργόνας Μέδουσας, ένα πολύ κοινό ελληνικό σύμβολο και ένα από τα χαρακτηριστικά της θεάς Αθηνάς, κρέμεται στο στήθος του.

Ηρακλής και Αθηνά,480 π.Χ.:

Ένα άλλο αττικό αγγείο (που χρονολογείταιγύρω στο 480 π.Χ.), δείχνει έναν πολεμιστή να φοράει ένα ̈Αττικό» κράνος και να φέρει μια μεγάλη, διακοσμημένη ασπίδα. Μια ηλιαχτίδα δεκαέξι ακτίνων κοσμεί το κομμάτι του ώμου που είναι ορατό:

–π. 480 π.Χ.:

Τα κομμάτια ώμου ενός ακόμη οπλίτη από ένα αθηναϊκό αγγείο του450 π.Χ.πάνω), είναι επίσης διακοσμημένα με ηλιακές εκρήξεις 8 ακτίνων. Αυτή η σκηνή αποτυπώνει την επίσημη διάθεση της αναχώρησης του οπλίτη πολεμιστή για μάχη. Εμφανίζεται να σφίγγει το χέρι του πατέρα του ενώ η σύζυγός του (ή η μητέρα του) φέρει ένα phiale (κύπελλο) που θα χρησιμοποιηθεί για την τελετουργική σπονδή του αποχαιρετισμού:

450 π.Χ.:

Μέσα στο ναό της Νέμεσης στην Θάμνο-436 π.Χ.:

Αρχαίοι Έλληνες οπλίτες, Μουσείο Νάπολης,400 π.Χ.:

Η Λεβάδος της Θεάς Δήμητρας-400 π.Χ.:

Αγγείο του Κανού –400 π.Χ.:

Λεπτομέρεια του Αγγείου Του Κανού- Ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος, καθισμένος στο θρόνο του, συγκαλεί Πολεμικό Συμβούλιο και αποφασίζει να εισβάλει στην Ελλάδα. Κάτω από αυτόν είναι Πέρσες που φέρουν φόρο τιμής. Πάνω από τον Δαρείο βρίσκονται οι Θεοί του Ολύμπου. Ανάμεσά τους, πλαισιωμένη από τον Δία και την Αθηνά, είναι μια γυναικεία μορφή, μια προσωποποίηση της ίδιας της Ελλάδας. Η Αθηνά έχει βάλει το χέρι της στην Ελλάδα και μαζί με τον Δία φαίνεται να την παρηγορούν ενόψει του επικείμενου αγώνα και των δοκιμασιών της (βλ. λεπτομέρειες αγγείου Canosa παρακάτω):

Two 16-ray Sunbursts ολοκληρώνουν τη σύνθεση της Ελλάδας και του ελληνικού πάνθεον, ενώ άλλες δύο εκρήξεις του Ήλιου εμφανίζονται στην κορυφαία σκηνή του αγγείου.

400 π.Χ.:

Έλληνας Οπλίτης εναντίον Πέρση Στρατιώτη,4ος αιώνας π.Χ.:

Έλληνας Οπλίτης εναντίον Πέρση Στρατιώτη,4ος αιώνας π.Χ.:

Ο Έλληναςήρωας Περσέας:

Τέταρτος αιώνας π.Χ.

Τρεις νεαροί σε μάχες, ένας από τους οποίους φέρει μια ασπίδα χαραγμένη με το Sunburst:

Μιαepaulette που απεικονίζει ένα ηλιακό ξέσπασμα.

Στις Ελληνικές Ασπίδες και Κράνη

Οι ασπίδες των αρχαίωνΕλλήνων οπλιτών (βαρύ πεζικό) έφεραν πάντα ένα συμβολικό σχέδιο γνωστό ωςεπίθεμα, το οποίο είχε τελετουργική ή εραλδική σημασία. Οι σωζόμενες αναπαραστάσεις αυτών των συσκευών μαρτυρούν μια τεράστια ποικιλία σχεδιασμού και έμπνευσης. Αν και συχνά μοναδικό για το άτομο, (φαινόμενο που οδηγεί σε πληθώρα εμβλημάτων: κόκορα, λιοντάρια, τρίποδες, γοργόνες, πουλιά, ταύροι, φίδια, αγριόχοιροι κ.λπ.), ολόκληροι στρατοί παρουσίαζαν συχνά ένα ομοιόμορφο σχέδιο. Τέτοια ήταν η περίπτωση των στρατιωτών της Σπάρτης που ήταν εύκολα αναγνωρίσιμοι από τη θρυλική Λάμδα («Λ»: το ελληνικό «Λ», το πρώτο γράμμα της «Λακεδαιμονίας», της χώρας των Σπαρτιατών) στις ασπίδες τους, εκτός από τους κόκκινους μανδύες τους.

Τουλάχιστον δύο από τους οπλίτες που ανταγωνίζονται στον ένοπλο πεζικό αγώνα από έναν ελληνικό αμφορέα του 4ου αιώνα π.Χ. (κάτω), φέρουν ασπίδες με ηλιακό επίσημα. Οι αθλητικοί αγώνες γίνονταν προς τιμήν των θεών στις ελληνικές γιορτές. Ο ένοπλος αγώνας ποδιών ήταν ένα πολύ δημοφιλές γεγονός, τόσο πολύ, που 25 ασπίδες ήταν σε ετοιμότητα στην Ολυμπία για χρήση από τους διαγωνιζόμενους. Ένας παναθηναϊκός αμφορέας του Νικόμαχου της ίδιας περιόδου (δεν απεικονίζεται) απεικονίζει επίσης τρεις γυμνούς πολεμιστές να αγωνίζονται, δύο από τους οποίους φέρουν ασπίδες διακοσμημένες με ηλιακές εκρήξεις.

Το γυμνό στη μάχη, όπως απεικονίζεται σε αυτή την ύστερη κλασική αθηναϊκή κανάτα κρασιού (παρακάτω), ήταν ένα καλλιτεχνικό συνέδριο που σχεδιάστηκε για να διακρίνει τα ελληνικά από τα βαρβαρικά. Οι Έλληνες πολεμιστές δεν πολέμησαν ποτέ χωρίς πανοπλία σώματος. ούτε κυνηγούσαν με αυτόν τον τρόπο όπως θα μας έκανε να πιστέψουμε ο περίφημος πίνακας της Γνώσης του Αλέξανδρου που κυνηγούσε. Ένας Έλληνας οπλίτης εμπλέκεται εδώ σε μάχη εναντίον τριών Περσών (οι οποίοι δεν είναι όλοι ορατοί). Αυτή η σκηνή αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη εμπιστοσύνη που ένιωσαν οι Έλληνες μετά την ήττα τους από την Περσία στις αρχές του 5ου αιώνα και το επιτυχημένο περσικό εγχείρημα του Ξενοφώντα στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. Ο Έλληνας οπλίτης φέρει περήφανα μια ασπίδα στολισμένη με το προφανώς αρκετά κοινό επίσημα Sunburst:

Ένας αττικός ερυθρός κρατήρας που βρίσκεται τώρα στο Antikenmuseum (στη Βασιλεία της Ελβετίας, δεν εμφανίζεται) απεικονίζει μια σκηνή από την Αμαζονομαχία, τη μυθική μάχη μεταξύ του Θησέα και των Αθηναίων του ενάντια στις εισβολείς Αμαζόνες. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένας από τους Αθηναίους πολεμιστές που εμπλέκονται στη μάχη σώμα με σώμα, ο οποίος επίσης μάχεται σε «ηρωικό γυμνό»,κρατά μια ασπίδα με ένα Sunburst 16 ακτίνων. Ο «Πολύγνωτος» στάμνος (445-430 π.Χ.· παρακάτω) που ασχολείται με το ίδιο θέμα, δείχνει τον ίδιο τον Θησέα να φέρει μια ασπίδα διακοσμημένη με ένα Sunburst. [Μια σκηνή μάχης από έναν αμφορέα ζωγραφισμένο από τον λεγόμενο Ζωγράφο Suessula (περ. 400 π.Χ. δεν εμφανίζεται) απεικονίζει επίσης έναν Έλληνα στρατιώτη που φέρει μια ασπίδα διακοσμημένη με ένα κάπως ξεθωριασμένο αλλά ακόμα διακριτό Sunburst].

Ένας πρώιμος κρατήρας από τη Μεγάλη Ελλάδα από το τελευταίο τέταρτο του πέμπτου αιώνα π.Χ. ζωγραφισμένος από τονλεγόμενο Σίσυφο Ζωγράφοενσωματώνει μια σειρά από διαφορετικές σκηνές. Οι αναβάτες αλόγων προφανώς εμπλέκονται σε έναν αγώνα στην κορυφαία σκηνή. Οι γυναίκες εμφανίζονται να παίζουν μουσικά όργανα στη μέση, ενώ η κάτω σκηνή έχει ως θέμα τη θρυλική μάχη μεταξύ κενταύρων και Λαπίθων. Ένας από τους πολεμιστές Lapith φέρει μια μεγάλη ασπίδα με ένα ξεχωριστό επίσημα Sunburst 16 ακτίνων:

Η προτομή του Ξάνθιππου, που οδήγησε τους Αθηναίους στη νίκη επί των Περσών στη Μυκάλη (479 π.Χ.), αποκαλύπτει ότι το φρύδι του κράνους του ήταν στολισμένο με μια ηλιοφάνεια 16 ακτίνων.

Ο Ξάνθιππος ήταν ο πατέρας του Περικλή, του μεγάλου Αθηναίου πολιτικού του «Χρυσού Αιώνα» της Αθήνας:

Αυτή η αναπαραγωγή μιας σκηνής από ένα αγγείο του 4ου αιώνα π.Χ. που βρέθηκε στο Ρούβο, παρουσιάζει τη γνωστή ιστορία του Ιάσονα και του Χρυσόμαλλου Δέρατος. Ο Ιάσονας είναι έτοιμος να ψαρέψει τον δράκο που φυλάει το πολύτιμο τρίχωμα. Ο Ηρακλής κάνει την εμφάνισή του και κουνάει το σήμα κατατεθέν του, ενώ η Μήδεια στέκεται κοντά και βρίσκεται στη διαδικασία νανουρίσματος του δράκου για να κοιμηθεί με τη μαγεία της. Ένας από τους συντρόφους του Ιάσονα (κάτω δεξιά) φέρει μια ασπίδα με ένα Sunburst 8 ακτίνων:

Αυτό το κύπελλο ανάμειξης από τον λεγόμενο Ζωγράφο Nazzano (περ. 400 π.Χ.), απεικονίζει μια σκηνή από την άλωση της Τροίας από τους Έλληνες. Ο Νεοπτόλεμος εμφανίζεται να κραδαίνει το παιδί Αστυάναξ από το πόδι (κέντρο σκηνής) ενώ η Αφροδίτη μεσολαβεί για να προστατεύσει την Ελένη από την οργή του συζύγου της Μενέλαου, βασιλιά της Σπάρτης (κάτω αριστερά στη σκηνή). Τα κράνη τόσο του Νεοπτόλεμου όσο και του Μενέλαου είναι στολισμένα, όπως και του Ξάνθιππου, με ηλιοκαμένα. Ο Τρώας βασιλιάς Πρίαμος βρίσκεται στο έδαφος (κάτω δεξιά) στα πόδια ενός Έλληνα στρατιώτη που σηκώνει απειλητικά το σπαθί του εναντίον του. Η ασπίδα του στρατιώτη, για άλλη μια φορά, εμφανίζει το γνωστό σχήμα του Sunburst:
Μια παραλλαγή εξήντα τεσσάρων ακτίνων του Sunburst εμφανίζεται σε μια ασπίδα ενός Έλληνα στρατιώτη που εμπλέκεται σε μάχη εναντίον ενός Πέρση ιππέα (κάτω). Η σκηνή είναι από ένα αττικό ερυθρόμορφο αγγείο.

Είναι προφανές ότι το Sunburst ήταν πράγματι ένα κοινό ελληνικό επίσημα. Ως Έλληνες, οι αρχαίοι Μακεδόνες επρόκειτο αργότερα να υιοθετήσουν αυτό το έμβλημα στις ασπίδες του μακεδονικού στρατού και, με τις κατακτήσεις του Αλεξάνδρου, να το οδηγήσουν στην άκρη του γνωστού κόσμου.

  Στους Ναούς της Αττικής Από τα τέλη του 17ου αιώνα μ.Χ., και ιδιαίτερα τον 18ο αιώνα, ο κλασικός ελληνικός πολιτισμός άρχισε να προσελκύει το συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον, την περιέργεια και τη φαντασία των δυτικοευρωπαίων. Μια εκδήλωση αυτού ήταν τα πολυάριθμα «ταξίδια ανακάλυψης» που πραγματοποίησαν διάφοροι μελετητές στο έδαφος της ίδιας της «ανακαλυφθείσας Ελλάδας», η οποία ήταν τότε ακόμα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δύο τέτοια άτομα ήταν οι νεαροί αρχιτέκτονες James Stuart και Nicholas Revett, οι οποίοι το 1751 έφτασαν στην Αττική και αμέσως άρχισαν να καταγράφουν με ακρίβεια τις αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες των σωζόμενων κτιρίων της κλασικής Αθήνας και των περιχώρων της. Οι τετράτομες «Αρχαιότητες της Αθήνας», που εκδόθηκαν το 1762, είναι προϊόν της έρευνάς τους.Τα διαγράμματα αυτής και της επόμενης σελίδας προέρχονται από αναπαραγωγές των Stuart και Revett, καθώς και άλλων αρχαιοτήτων, ηλιακών εμβλημάτων που βρέθηκαν σταταμεία (βυθισμένα διακοσμητικά πάνελ οροφής) διαφόρων κλασικών ελληνικών ναών της Αττικής.

Από το Ηφαίστειο (γνωστό και ως Θησείο), τα ταμεία από την πτέρυγα του προναού του ναού,449 π.Χ.:

Ταμεία από τηνιωνική στοά των Προπυλαίων (είσοδος στην Ακρόπολη) του Ήλιου εμφανίστηκαν επίσης στα ταμεία του ίδιου του Παρθενώνα,437 π.Χ.:

Το έμβλημα όπως εμφανίζεται στα ταμεία τουΝαού της Νέμεσης στη Ραμνούντα,436 π.Χ.:

Από τα ταμεία τωνΠροπυλαίων στην Ελευσίνα (2ος αιώνας π.Χ.), το ίδιο ένα αρκετά κοντινό αντίγραφο των Αθηναϊκών Προπυλαίων στην Ακρόπολη:

Η ομοιότητα αυτών των αττικών ηλιακών εμβλημάτων με το Sunburst της μακεδονικής βασιλικής δυναστείας είναι τουλάχιστον εκπληκτική. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα περισσότερα από τα αττικά εμβλήματα που καταγράφηκαν από τις αρχαιότητες του 18ου αιώνα προϋπήρχαν της ακμής της αρχαίας Μακεδονίας κατά τουλάχιστον έναν αιώνα. Είναι αρκετά σαφές, δεδομένης της εμφάνισής του σε μερικούς από τους πιο γνωστούς ναούς της κλασικής Ελλάδας, ότι η ιδιαιτερότητα αυτής της συμβολικής αναπαράστασης του ήλιου, είναι πράγματιένα πανελλήνιο φαινόμενο.

Η θεά Αθηνά μορφή4ος αιώνας π.Χ.:

Αθηναϊκός Οπλίτης, 4ος αιώνας π.Χ.

Ελληνικός οπλίτης, 4ος αιώνας π.Χ.:

Ένας περαιτέρω σύνδεσμος του Sunburst με τον ελληνικό κόσμο (εκτός της Μακεδονίας) – ιδιαίτερα ο προφανώς πολύ κοινός αθηναϊκός συνειρμός του – μπορεί να εξηγηθεί μέσω της ακόλουθης εικόνας από τον τόμο 19 (Σεπτέμβριος 2009) του περιοδικού Ιστορικών Σελιδες. Αντιπροσωπεύει μια σύγχρονη ανακατασκευή ενόςαθηναίου οπλίτη από τηφυλή Medontidae («Ο Παλαιός Βασιλικός Οίκος - η φυλή του Σόλωνα») του οποίου το κύριο σύμβολο ήταν προφανώς μια έκδοση 8 ακτίνων του Sunburst (αν και άλλα σύμβολα, συμπεριλαμβανομένων των εκρήξεων του Ήλιου 16 ακτίνων, ίσχυαν επίσης):

Αυτός ο εξαιρετικός ιστότοπος δίνει ακόμη περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα: http://www.300spartanwarriors.com/im... ONTID_CLAN.pdf

Αθηνά και Ηρακλής, 4ος αιώνας π.Χ.:

Ελληνικά νομίσματα

Θεά Αθηνά,4ος αιώναςπ.Χ.

Ήλιος της Βεργίνας – Ένα ελληνικό σύμβολο

ΣΤΗΝΑΡΧΑΊΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΉ ΕΘΝΌΤΗΤΑ,ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΊΑ,ΠΓΔΜ ΠΡΟΠΑΓΆΝΔΑ,ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΌΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌΣ,ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΆ ΣΎΜΒΟΛΑ,ΣΚΟΠΙΑΝΉ ΠΡΟΠΑΓΆΝΔΑ/ BY ADMIN/ ON 10 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2008 ΣΤΙΣ 1:24 Μ.Μ. /

2Κ+Αποθήκευση

Το Αστέρι της Βεργίνας – Ένα Πανελλήνιο Σύμβολο

 

ΟΉλιος της Βεργίναςείναι ένα σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους Αρχαίους Έλληνες. Έγινε διάσημο λόγω των Μακεδόνων που το χρησιμοποιούσαν ως Σύμβολο της Δυναστείας των Αργείων.

–Ο Βασιλικός οίκος της Μακεδονίας:

Ο τυπικός Ήλιος της Βεργίνας είναι ένας 16-μυτερός Ήλιος. Μπορεί επίσης να βρεθεί σε άλλα στυλ: 12-μυτερά ή 8-μυτερά. Ποιο ήταν το νόημα αυτού του συμβόλου;; -Στον τυπικό 16-μυτερό Ήλιο , οι 4 ακτίνες αντιπροσωπεύουν τα 4 στοιχεία: Γη-Ωκεανός-Φωτιά-Αέρας. Οι άλλες 12 ακτίνες αντιπροσωπεύουν τους 12 Θεούς του Ολύμπου. Μπορείτε να δείτε την εξήγηση στην ακόλουθη κινούμενη εικόνα :

–Σε κάθε μορφή, ο Ήλιος της Βεργίνας συμβόλιζε την Παρθενία:

Η θεά Αθηνά ήταν Παρθένος, οπότε αυτός ο Ήλιος συνδέθηκε μαζί της. Μπορούμε επίσης να βρούμε αυτό το σύμβολο που σχετίζεται με τον Απόλλωνα. –Όλες οι εκδοχές (16,12 και 8-αιχμηρός Ήλιος) συνδέονται με ένα άλλο διάσημο ελληνικό σύμβολο, το «Δελφικό Έψιλον», σύμβολο του Απόλλωνα: 

 

Ο Ήλιος της Βεργίνας έγινε κοινό σχέδιο τέχνης σε νομίσματα, κρατήρες, επιτοίχια σχέδια κλπΠΟΛΥ ΠΡΙΝ το χρησιμοποιήσει ο μακεδονικός βασιλικός οίκος (η δυναστεία των Αργεάδων). Μετά την ενοποίηση του ελληνικού έθνους υπό την ηγεσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Ήλιος της Βεργίνας έγινε το σύμβολο της Ελληνικής Εθνογένεσης.

Στις απαντήσεις που ακολουθούν, θα μπορέσετε να δείτε μερικά έργα αρχαίας ελληνικής τέχνης που περιέχουν τον Ήλιο της Βεργίνας, ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Αυτά τα σύμβολα του ήλιου βρίσκονται σε διάφορα ελληνικά μέρη, εκτός από τη Μακεδονία. Επιπλέον, θα υπάρξει μια μικρή ιστορική αναδρομή, προκειμένου να δούμε την εξέλιξη αυτού του συμβόλου μέσα στους αιώνες :

2000 π.Χ.:

Αυτή είναι η εποχή που οι αρχαίοι Έλληνες άρχισαν να χρησιμοποιούν για πρώτη φορά το σύμβολο του Ήλιου. Δεν είχε τυποποιηθεί ακόμα, ήταν μια πρώιμη μορφή του Ήλιου της Βεργίνας:

780 π.Χ.:

Ο Ήλιος της Βεργίνας έχει τυποποιηθεί. Το παρακάτω έργο τέχνης δείχνει την καταστροφή της Τροίας. Μπορούμε να δούμε καθαρά το σύμβολο του Ήλιου στην καμπούρα του πολεμιστή. Βρέθηκε στη Μύκονο:

Οι παρακάτω εικόνες είναι μόνο ένα μικρό δείγμα, που δείχνει την ευρεία χρήση του Ήλιου της Βεργίνας στην Ελληνική Τέχνη:

Σπαρτιάτης Οπλίτης –780 π.Χ.:

Σπαρτιάτης Αμφορέας –

Χρονολογείται από τον 6ο αιώνα π.Χ., δηλαδή πολύ πριν από τη μετέπειτα κυριαρχία της Μακεδονίας στον ελληνικό κόσμο. Σε αυτό το εξαιρετικό παράδειγμα αρχαίας κεραμικής, το Sunburst εδώ δεν είναι απλώς ένα τυχαίο διακοσμητικό μοτίβο, αλλά μάλλον αποτελεί το κεντρικό θέμα. Η εμφάνισή του σε αυτό το οικιακό αντικείμενο από τη μακρινή Σπάρτη, σε τόσο πρώιμη ημερομηνία, είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά στοιχεία για τον πανελλήνιο χαρακτήρα αυτού του αρχαίου συμβόλου. Επιπλέον, αυτό το στοιχείο ίσως υπαινίσσεται μια πιο συγκεκριμένη σχέση μεταξύ της Σπάρτης και του Δωριανού εξαδέλφου της του βορρά.

Αυτό το αγγείο βρίσκεται τώρα στο Μουσείο τουΛούβρου, στο Παρίσι. 6ος αιώνας π.Χ.:

Ένας αμφορέας από την περιοχή του Πόντου (η νότια ακτή της Μαύρης Θάλασσας) που χρονολογείται από το δεύτερο μισό του έκτου αιώνα π.Χ. Ο Πρίαμος και ο θεός Ερμής οδηγούν την Ήρα, την Αθηνά και την Αφροδίτη στο Παρίσι, αποστολή των οποίων θα είναι να αποφασίσουν ποια από αυτές τις θεές είναι η πιο όμορφη. Σύμφωνα με το μύθο κάθε μία από αυτές τις θεές έκανε προσφορές στο Παρίσι για να κερδίσει το διαγωνισμό. Η Ήρα υποσχέθηκε να τον κάνει κυβερνήτη του κόσμου, η Αθηνά ορκίστηκε ότι δεν θα νικηθεί ποτέ στη μάχη. Ο Πάρις επέλεξε τελικά την Αφροδίτη καθώς του υποσχέθηκε την αγάπη της Ελένης, της πιο όμορφης θνητής γυναίκας στον κόσμο. Ο Τρωικός Πόλεμος ήταν άμεσο αποτέλεσμα αυτού του μοιραίου διαγωνισμού:

Ο Εξηκίαςήταν διάσημος αγγειογράφος και αγγειοπλάστης της αρχαίας Αθήνας. Η σκηνή σε αυτή τη σελίδα, από έναν αμφορέα του τρίτου τετάρτου του 6ου αιώνα π.Χ. (τώρα στο Εθνικό Μουσείο της Αθήνας), είναι ένα από τα πιο διάσημα έργα του. Θεωρείται ένα από τα καλύτερα σωζόμενα δείγματα αγγειογραφίας «Μελανόμορφης».

Ο Αχιλλέας και ο Αίας, δύο σημαντικοί Έλληνες ήρωες της Ιλιάδας του Ομήρου, απεικονίζονται εδώ να χαλαρώνουν πάνω σε ένα παιχνίδι ζαριών κατά τη διάρκεια μιας ανάπαυλας στις μάχες. Ο Αχιλλέας μόλις κέρδισε. έχει μόλις ρίξει ένα «τέσσερα» ενώ ο Άγιαξ πρέπει να δεχτεί ένα «τρία»:

Τρίτο τέταρτο του 6ου αιώνα π.Χ.:

Οι μανδύες και των δύο αυτών ομηρικών μορφών είναι γεμάτοι με πολυάριθμες ηλιακές εκρήξεις 8 ακτίνων.

Η επιστροφή του Ηφαίστου-560 π.Χ.:

Παρακάτω υπάρχει μιαπυξίδα (κιβωτιόσχημο αγγείο) από το δεύτερο μισό του6ου αιώνα π.Χ.υπογεγραμμένη από τον πολυγραφότατο Αθηναίο αγγειοπλάστηΝικοσθένη. Απεικονίζει τον ήρωα Ηρακλή με τους Θεούς του Ολύμπου. Η σφραγίδα στο καπάκι αυτού του σκάφους διαθέτει το γνωστό Sunburst 16 ακτίνων. Όπως τα ενδύματα του Αχιλλέα και του Αίαντα στο αγγείο της Εξηκίας, έτσι και τα ρούχα μιας από τις μορφές στο μπροστινό μέρος της πυξίδας είναι στολισμένα με ηλιοκαμένα:

Αθηνά και Ερμής–540 π.Χ.

     

 

Ηρακλής και Λερναία Ύδρα-525 π.Χ.:

Ο Οδυσσέας τυφλώνει τον Κύκλωπα, Μεγάλη Ελλάδα-520 π.Χ.:

Ελληνικός Αμφορέας, Μεγάλη Ελλάδα–500 π.Χ.

 

Ηρακλής- Ολυμπία-500 π.Χ.:

Θεά Αθηνά-5ος αιώνας π.Χ.:

Άδης-ο ελληνικός υπόκοσμος-5ος αιώνας π.Χ.:

Αθηναίος πολίτης-στρατιώτης του450 π.Χ. περίπου. Φοράει ένα λινό cuirass (πανοπλία σώματος), ένα στυλ που είχε αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό cuirasses από χαλκό μέχριπερίπου τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ.:

Τα κομμάτια των ώμων του cuirass του είναι διακοσμημένα με ηλιακές εκρήξεις 8 ακτίνων. Το γκροτέσκο πρόσωπο της Γοργόνας Μέδουσας, ένα πολύ κοινό ελληνικό σύμβολο και ένα από τα χαρακτηριστικά της θεάς Αθηνάς, κρέμεται στο στήθος του.

Ηρακλής και Αθηνά,480 π.Χ.:

Ένα άλλο αττικό αγγείο (που χρονολογείταιγύρω στο 480 π.Χ.), δείχνει έναν πολεμιστή να φοράει ένα ̈Αττικό» κράνος και να φέρει μια μεγάλη, διακοσμημένη ασπίδα. Μια ηλιαχτίδα δεκαέξι ακτίνων κοσμεί το κομμάτι του ώμου που είναι ορατό:

–π. 480 π.Χ.:

Τα κομμάτια ώμου ενός ακόμη οπλίτη από ένα αθηναϊκό αγγείο του450 π.Χ.πάνω), είναι επίσης διακοσμημένα με ηλιακές εκρήξεις 8 ακτίνων. Αυτή η σκηνή αποτυπώνει την επίσημη διάθεση της αναχώρησης του οπλίτη πολεμιστή για μάχη. Εμφανίζεται να σφίγγει το χέρι του πατέρα του ενώ η σύζυγός του (ή η μητέρα του) φέρει ένα phiale (κύπελλο) που θα χρησιμοποιηθεί για την τελετουργική σπονδή του αποχαιρετισμού:

450 π.Χ.:

Μέσα στο ναό της Νέμεσης στην Θάμνο-436 π.Χ.:

Αρχαίοι Έλληνες οπλίτες, Μουσείο Νάπολης,400 π.Χ.:

Η Λεβάδος της Θεάς Δήμητρας-400 π.Χ.:

Αγγείο του Κανού –400 π.Χ.:

Λεπτομέρεια του Αγγείου Του Κανού- Ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος, καθισμένος στο θρόνο του, συγκαλεί Πολεμικό Συμβούλιο και αποφασίζει να εισβάλει στην Ελλάδα. Κάτω από αυτόν είναι Πέρσες που φέρουν φόρο τιμής. Πάνω από τον Δαρείο βρίσκονται οι Θεοί του Ολύμπου. Ανάμεσά τους, πλαισιωμένη από τον Δία και την Αθηνά, είναι μια γυναικεία μορφή, μια προσωποποίηση της ίδιας της Ελλάδας. Η Αθηνά έχει βάλει το χέρι της στην Ελλάδα και μαζί με τον Δία φαίνεται να την παρηγορούν ενόψει του επικείμενου αγώνα και των δοκιμασιών της (βλ. λεπτομέρειες αγγείου Canosa παρακάτω):

Two 16-ray Sunbursts ολοκληρώνουν τη σύνθεση της Ελλάδας και του ελληνικού πάνθεον, ενώ άλλες δύο εκρήξεις του Ήλιου εμφανίζονται στην κορυφαία σκηνή του αγγείου.

400 π.Χ.:

 

Έλληνας Οπλίτης εναντίον Πέρση Στρατιώτη,4ος αιώνας π.Χ.:

Έλληνας Οπλίτης εναντίον Πέρση Στρατιώτη,4ος αιώνας π.Χ.:

Ο Έλληναςήρωας Περσέας:

Τέταρτος αιώνας π.Χ.

Τρεις νεαροί σε μάχες, ένας από τους οποίους φέρει μια ασπίδα χαραγμένη με το Sunburst:

Μιαepaulette που απεικονίζει ένα ηλιακό ξέσπασμα.

Στις Ελληνικές Ασπίδες και Κράνη

Οι ασπίδες των αρχαίωνΕλλήνων οπλιτών (βαρύ πεζικό) έφεραν πάντα ένα συμβολικό σχέδιο γνωστό ωςεπίθεμα, το οποίο είχε τελετουργική ή εραλδική σημασία. Οι σωζόμενες αναπαραστάσεις αυτών των συσκευών μαρτυρούν μια τεράστια ποικιλία σχεδιασμού και έμπνευσης. Αν και συχνά μοναδικό για το άτομο, (φαινόμενο που οδηγεί σε πληθώρα εμβλημάτων: κόκορα, λιοντάρια, τρίποδες, γοργόνες, πουλιά, ταύροι, φίδια, αγριόχοιροι κ.λπ.), ολόκληροι στρατοί παρουσίαζαν συχνά ένα ομοιόμορφο σχέδιο. Τέτοια ήταν η περίπτωση των στρατιωτών της Σπάρτης που ήταν εύκολα αναγνωρίσιμοι από τη θρυλική Λάμδα («Λ»: το ελληνικό «Λ», το πρώτο γράμμα της «Λακεδαιμονίας», της χώρας των Σπαρτιατών) στις ασπίδες τους, εκτός από τους κόκκινους μανδύες τους.

Τουλάχιστον δύο από τους οπλίτες που ανταγωνίζονται στον ένοπλο πεζικό αγώνα από έναν ελληνικό αμφορέα του 4ου αιώνα π.Χ. (κάτω), φέρουν ασπίδες με ηλιακό επίσημα. Οι αθλητικοί αγώνες γίνονταν προς τιμήν των θεών στις ελληνικές γιορτές. Ο ένοπλος αγώνας ποδιών ήταν ένα πολύ δημοφιλές γεγονός, τόσο πολύ, που 25 ασπίδες ήταν σε ετοιμότητα στην Ολυμπία για χρήση από τους διαγωνιζόμενους. Ένας παναθηναϊκός αμφορέας του Νικόμαχου της ίδιας περιόδου (δεν απεικονίζεται) απεικονίζει επίσης τρεις γυμνούς πολεμιστές να αγωνίζονται, δύο από τους οποίους φέρουν ασπίδες διακοσμημένες με ηλιακές εκρήξεις.

 

Το γυμνό στη μάχη, όπως απεικονίζεται σε αυτή την ύστερη κλασική αθηναϊκή κανάτα κρασιού (παρακάτω), ήταν ένα καλλιτεχνικό συνέδριο που σχεδιάστηκε για να διακρίνει τα ελληνικά από τα βαρβαρικά. Οι Έλληνες πολεμιστές δεν πολέμησαν ποτέ χωρίς πανοπλία σώματος. ούτε κυνηγούσαν με αυτόν τον τρόπο όπως θα μας έκανε να πιστέψουμε ο περίφημος πίνακας της Γνώσης του Αλέξανδρου που κυνηγούσε. Ένας Έλληνας οπλίτης εμπλέκεται εδώ σε μάχη εναντίον τριών Περσών (οι οποίοι δεν είναι όλοι ορατοί). Αυτή η σκηνή αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη εμπιστοσύνη που ένιωσαν οι Έλληνες μετά την ήττα τους από την Περσία στις αρχές του 5ου αιώνα και το επιτυχημένο περσικό εγχείρημα του Ξενοφώντα στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. Ο Έλληνας οπλίτης φέρει περήφανα μια ασπίδα στολισμένη με το προφανώς αρκετά κοινό επίσημα Sunburst:

Ένας αττικός ερυθρός κρατήρας που βρίσκεται τώρα στο Antikenmuseum (στη Βασιλεία της Ελβετίας, δεν εμφανίζεται) απεικονίζει μια σκηνή από την Αμαζονομαχία, τη μυθική μάχη μεταξύ του Θησέα και των Αθηναίων του ενάντια στις εισβολείς Αμαζόνες. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένας από τους Αθηναίους πολεμιστές που εμπλέκονται στη μάχη σώμα με σώμα, ο οποίος επίσης μάχεται σε «ηρωικό γυμνό»,κρατά μια ασπίδα με ένα Sunburst 16 ακτίνων. Ο «Πολύγνωτος» στάμνος (445-430 π.Χ.· παρακάτω) που ασχολείται με το ίδιο θέμα, δείχνει τον ίδιο τον Θησέα να φέρει μια ασπίδα διακοσμημένη με ένα Sunburst. [Μια σκηνή μάχης από έναν αμφορέα ζωγραφισμένο από τον λεγόμενο Ζωγράφο Suessula (περ. 400 π.Χ. δεν εμφανίζεται) απεικονίζει επίσης έναν Έλληνα στρατιώτη που φέρει μια ασπίδα διακοσμημένη με ένα κάπως ξεθωριασμένο αλλά ακόμα διακριτό Sunburst].

Ένας πρώιμος κρατήρας από τη Μεγάλη Ελλάδα από το τελευταίο τέταρτο του πέμπτου αιώνα π.Χ. ζωγραφισμένος από τονλεγόμενο Σίσυφο Ζωγράφοενσωματώνει μια σειρά από διαφορετικές σκηνές. Οι αναβάτες αλόγων προφανώς εμπλέκονται σε έναν αγώνα στην κορυφαία σκηνή. Οι γυναίκες εμφανίζονται να παίζουν μουσικά όργανα στη μέση, ενώ η κάτω σκηνή έχει ως θέμα τη θρυλική μάχη μεταξύ κενταύρων και Λαπίθων. Ένας από τους πολεμιστές Lapith φέρει μια μεγάλη ασπίδα με ένα ξεχωριστό επίσημα Sunburst 16 ακτίνων:

Η προτομή του Ξάνθιππου, που οδήγησε τους Αθηναίους στη νίκη επί των Περσών στη Μυκάλη (479 π.Χ.), αποκαλύπτει ότι το φρύδι του κράνους του ήταν στολισμένο με μια ηλιοφάνεια 16 ακτίνων.

Ο Ξάνθιππος ήταν ο πατέρας του Περικλή, του μεγάλου Αθηναίου πολιτικού του «Χρυσού Αιώνα» της Αθήνας:

Αυτή η αναπαραγωγή μιας σκηνής από ένα αγγείο του 4ου αιώνα π.Χ. που βρέθηκε στο Ρούβο, παρουσιάζει τη γνωστή ιστορία του Ιάσονα και του Χρυσόμαλλου Δέρατος. Ο Ιάσονας είναι έτοιμος να ψαρέψει τον δράκο που φυλάει το πολύτιμο τρίχωμα. Ο Ηρακλής κάνει την εμφάνισή του και κουνάει το σήμα κατατεθέν του, ενώ η Μήδεια στέκεται κοντά και βρίσκεται στη διαδικασία νανουρίσματος του δράκου για να κοιμηθεί με τη μαγεία της. Ένας από τους συντρόφους του Ιάσονα (κάτω δεξιά) φέρει μια ασπίδα με ένα Sunburst 8 ακτίνων:

Αυτό το κύπελλο ανάμειξης από τον λεγόμενο Ζωγράφο Nazzano (περ. 400 π.Χ.), απεικονίζει μια σκηνή από την άλωση της Τροίας από τους Έλληνες. Ο Νεοπτόλεμος εμφανίζεται να κραδαίνει το παιδί Αστυάναξ από το πόδι (κέντρο σκηνής) ενώ η Αφροδίτη μεσολαβεί για να προστατεύσει την Ελένη από την οργή του συζύγου της Μενέλαου, βασιλιά της Σπάρτης (κάτω αριστερά στη σκηνή). Τα κράνη τόσο του Νεοπτόλεμου όσο και του Μενέλαου είναι στολισμένα, όπως και του Ξάνθιππου, με ηλιοκαμένα. Ο Τρώας βασιλιάς Πρίαμος βρίσκεται στο έδαφος (κάτω δεξιά) στα πόδια ενός Έλληνα στρατιώτη που σηκώνει απειλητικά το σπαθί του εναντίον του. Η ασπίδα του στρατιώτη, για άλλη μια φορά, εμφανίζει το γνωστό σχήμα του Sunburst:

Μια παραλλαγή εξήντα τεσσάρων ακτίνων του Sunburst εμφανίζεται σε μια ασπίδα ενός Έλληνα στρατιώτη που εμπλέκεται σε μάχη εναντίον ενός Πέρση ιππέα (κάτω). Η σκηνή είναι από ένα αττικό ερυθρόμορφο αγγείο.

Είναι προφανές ότι το Sunburst ήταν πράγματι ένα κοινό ελληνικό επίσημα. Ως Έλληνες, οι αρχαίοι Μακεδόνες επρόκειτο αργότερα να υιοθετήσουν αυτό το έμβλημα στις ασπίδες του μακεδονικού στρατού και, με τις κατακτήσεις του Αλεξάνδρου, να το οδηγήσουν στην άκρη του γνωστού κόσμου.

  Στους Ναούς της Αττικής Από τα τέλη του 17ου αιώνα μ.Χ., και ιδιαίτερα τον 18ο αιώνα, ο κλασικός ελληνικός πολιτισμός άρχισε να προσελκύει το συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον, την περιέργεια και τη φαντασία των δυτικοευρωπαίων. Μια εκδήλωση αυτού ήταν τα πολυάριθμα «ταξίδια ανακάλυψης» που πραγματοποίησαν διάφοροι μελετητές στο έδαφος της ίδιας της «ανακαλυφθείσας Ελλάδας», η οποία ήταν τότε ακόμα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δύο τέτοια άτομα ήταν οι νεαροί αρχιτέκτονες James Stuart και Nicholas Revett, οι οποίοι το 1751 έφτασαν στην Αττική και αμέσως άρχισαν να καταγράφουν με ακρίβεια τις αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες των σωζόμενων κτιρίων της κλασικής Αθήνας και των περιχώρων της. Οι τετράτομες «Αρχαιότητες της Αθήνας», που εκδόθηκαν το 1762, είναι προϊόν της έρευνάς τους.Τα διαγράμματα αυτής και της επόμενης σελίδας προέρχονται από αναπαραγωγές των Stuart και Revett, καθώς και άλλων αρχαιοτήτων, ηλιακών εμβλημάτων που βρέθηκαν σταταμεία (βυθισμένα διακοσμητικά πάνελ οροφής) διαφόρων κλασικών ελληνικών ναών της Αττικής.

Από το Ηφαίστειο (γνωστό και ως Θησείο), τα ταμεία από την πτέρυγα του προναού του ναού,449 π.Χ.:

Ταμεία από τηνιωνική στοά των Προπυλαίων (είσοδος στην Ακρόπολη) του Ήλιου εμφανίστηκαν επίσης στα ταμεία του ίδιου του Παρθενώνα,437 π.Χ.:

Το έμβλημα όπως εμφανίζεται στα ταμεία τουΝαού της Νέμεσης στη Ραμνούντα,436 π.Χ.:

Από τα ταμεία τωνΠροπυλαίων στην Ελευσίνα (2ος αιώνας π.Χ.), το ίδιο ένα αρκετά κοντινό αντίγραφο των Αθηναϊκών Προπυλαίων στην Ακρόπολη:

Η ομοιότητα αυτών των αττικών ηλιακών εμβλημάτων με το Sunburst της μακεδονικής βασιλικής δυναστείας είναι τουλάχιστον εκπληκτική. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα περισσότερα από τα αττικά εμβλήματα που καταγράφηκαν από τις αρχαιότητες του 18ου αιώνα προϋπήρχαν της ακμής της αρχαίας Μακεδονίας κατά τουλάχιστον έναν αιώνα. Είναι αρκετά σαφές, δεδομένης της εμφάνισής του σε μερικούς από τους πιο γνωστούς ναούς της κλασικής Ελλάδας, ότι η ιδιαιτερότητα αυτής της συμβολικής αναπαράστασης του ήλιου, είναι πράγματιένα πανελλήνιο φαινόμενο.

Η θεά Αθηνά μορφή4ος αιώνας π.Χ.:

Αθηναϊκός Οπλίτης, 4ος αιώνας π.Χ.

: 

Ελληνικός οπλίτης, 4ος αιώνας π.Χ.: 

Ένας περαιτέρω σύνδεσμος του Sunburst με τον ελληνικό κόσμο (εκτός της Μακεδονίας) – ιδιαίτερα ο προφανώς πολύ κοινός αθηναϊκός συνειρμός του – μπορεί να εξηγηθεί μέσω της ακόλουθης εικόνας από τον τόμο 19 (Σεπτέμβριος 2009) του περιοδικού Ιστορικών Σελιδες. Αντιπροσωπεύει μια σύγχρονη ανακατασκευή ενόςαθηναίου οπλίτη από τηφυλή Medontidae («Ο Παλαιός Βασιλικός Οίκος - η φυλή του Σόλωνα») του οποίου το κύριο σύμβολο ήταν προφανώς μια έκδοση 8 ακτίνων του Sunburst (αν και άλλα σύμβολα, συμπεριλαμβανομένων των εκρήξεων του Ήλιου 16 ακτίνων, ίσχυαν επίσης):

Αυτός ο εξαιρετικός ιστότοπος δίνει ακόμη περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα: http://www.300spartanwarriors.com/im... ONTID_CLAN.pdf

Αθηνά και Ηρακλής, 4ος αιώνας π.Χ.:

Ελληνικά νομίσματα:Θεά Αθηνά,4ος αιώναςπ.Χ.-Μουσείο 

ΜουσείοΛούβρου: 

Ο Φρίξος και η Έλλη-4ος αιώνας π.Χ.:

Η μία όψη ενός νομίσματος από το νησί του Ιονίου, την Κέρκυρα, έχει ένα φυτικό μοτίβο διατεταγμένο ως Sunburst. Η λέξηΚΟΠΚΥΠΑΗ (Κέρκυρα) μπορεί να διαβαστεί στην περιφέρεια:

Ακτίνες του Θεού Ήλιου

Υπάρχει κάποια συζήτηση, κυρίως ακαδημαϊκή, για το αν το έμβλημα στα χρυσά σεντούκια που βρέθηκαν στον βασιλικό τάφο της Βεργίνας (το ίδιο το «Sunburst»), αντιπροσωπεύει ένα αστέρι ή τον ήλιο. Τα στοιχεία δείχνουν έντονα το τελευταίο.

Ο Ήλιος, ο θεός ήλιος των αρχαίων Ελλήνων, αναπαρίστατο συνήθως καβάλα σε άρμα το οποίο τραβούσαν τέσσερα, συχνά φτερωτά, άλογα. Το άρμα του ανέβαινε καθημερινά στους ουρανούς από την ανατολή και αφού έκαιγε στον ουρανό βυθιζόταν στη δυτική θάλασσα, φέρνοντας έτσι τη νύχτα. Το λαμπρό φως του ήλιου προερχόταν από το φλογερό στέμμα που κοσμούσε το κεφάλι του Ήλιου. Ο θεός ήλιος έκανε τους καρπούς της γης να ωριμάσουν – η γονιμότητα είναι μια κοινή και προφανής συμβολική συσχέτιση του ήλιου. Όταν ορκίζονταν, οι Έλληνες συχνά καλούσαν τον Ήλιο ως μάρτυρα, καθώς πίστευαν ότι «έβλεπε και άκουγε τα πάντα». Αν και αρχικά ξεχωριστές θεότητες, ο Ήλιος συγχέεται, ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ., με τον Απόλλωνα (αρχικά τον θεό της μουσικής, των τεχνών, της τοξοβολίας, της θεραπείας και της προφητείας - και αργότερα του φωτός), έτσι ώστε ο Απόλλωνας συχνά ανέλαβε ο ίδιος τη λειτουργία του θεού ήλιου. Τα επίθεταΦοίβος «ο λαμπρός», Ξάνθος «το πανηγύρι» καιΧρυσόκομες «των χρυσών κλειδαριών» που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τον Απόλλωνα, δείχνουν αυτή την ηλιακή σύνδεση. Η πιο ζωντανή λατρεία του Ήλιου στον αρχαίο ελληνικό κόσμο υπήρχε στο νησί της Ρόδου. Κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια της γιορτής των Χαλιείων που γιορταζόταν με πολύ μεγαλείο και με αθλητικούς αγώνες, οι Ρόδιοι έριχναν μια ομάδα τεσσάρων αλόγων στη θάλασσα ως θυσία γι' αυτόν.

Προς τιμήν της εθνικής τους θεότητας και σε ανάμνηση της ηρωικής τους άμυνας εναντίον του στρατού του Δημητρίου Πολιορκητή, ο λαός της Ρόδου ανέθεσε στον διάσημο γλύπτη Χάρη της Λίνδου να δημιουργήσει ένα τεράστιο άγαλμα του Ήλιου. Αυτό το άγαλμα, το οποίο είναι γνωστό σε εμάς ως ο «Κολοσσός της Ρόδου», ήταν ένα από τα θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ολοκληρώθηκε το 292 π.Χ., 12 χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών σε αυτό. Βρισκόταν στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου και είχε ύψος πάνω από 35 μέτρα. Ο Ήλιος αναπαρίστατο με ένα στέμμα από ακτίνες του ήλιου, ένα δόρυ στο αριστερό του χέρι και έναν φλεγόμενο πυρσό που κρατούσε ψηλά στο δεξί του. Οι περιγραφές αυτού του αρχαίου αγάλματος ενέπνευσαν το σχέδιο του δώρου της Γαλλίας στον λαό των ΗΠΑ το 1884 - το Άγαλμα της Ελευθερίας - όπως αναγνωρίζει η επιγραφή στη βάση αυτού του ορόσημου της Νέας Υόρκης. Λιγότερο από έναν αιώνα μετά την ολοκλήρωσή του (το 224 π.Χ.), ένας σεισμός κατέστρεψε το άγαλμα και δεν ανεγέρθηκε ποτέ ξανά. Το μέταλλο τελικά πωλήθηκε για παλιοσίδερα το 653 μ.Χ. Οι ακτίνες που προέρχονται από το κεφάλι του θεού ήλιου, όπως πρέπει να εμφανίστηκαν στο στέμμα του ροδίτικου αγάλματος, και όπως γνωρίζουμε ότι απεικονίζονται πραγματικά σε σωζόμενα έργα τέχνης, ενισχύουν την πεποίθηση ότι η έμπνευση για το Sunburst προέρχεται από την παραδοσιακή αναπαράσταση του ελληνικού θεού ήλιου Ήλιου. Δεν είναι δύσκολο να δούμε ότι οι σχηματοποιημένες ακτίνες που προέρχονται από έναν πύρινο πυρήνα είναι στην πραγματικότητα μια σύντομη αναφορά σε αυτή την ηλιακή θεότητα και όχι σε ένα αστέρι. Ίσως το πιο αδιάσειστο στοιχείο που συνδέει το Sunburst που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Μακεδόνες (και οι αρχαίοι Έλληνες γενικά) με τον θεό ήλιο είναι αυτή η αναπαράσταση του Ήλιου από το

Ναός της Αθηνάς

στην Τροία. Το σχήμα των ακτίνων γύρω από το κεφάλι του Ήλιου και ο ίδιος ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνονται είναι εντυπωσιακά παρόμοιος με τον Ήλιο και δείχνει έντονα μια στενή σχέση μεταξύ των δύο. Ήλιος-Ναός της Αθηνάς, Τροία:

Προπύλαια της Ελευσίνας:360 π.Χ.: